غیرممکن است که بتواند گوشه ای مخفی از جهان محسوب شود. این مکان یکی از مشهورترین و مشهورترین مکانهای کره زمین است. یک ریزش غیرقابل تردید به ارتفاع 108 متر با جلوی 1700 متر (دو برابر اندازه نیاگارا می افتد). و هنوز, بله, همینطور است. زیرا اگر درست باشد که دریاچه های کشف شده در 16 نوامبر 1855 توسط لیوینگستون در طی یکی از مشهورترین ماجراهای اکتشافی در تمام دوران ها از همان روز در لیست هر مسافر است, این نیز درست است که راه های زیادی – به ویژه امروز – برای بازدید وجود دارد. و وظیفه اسکو دقیقا پیشنهاد نه تنها جالب ترین گوشه جهان بلکه زاویه (مورب) دیدگاهی است که بهترین برخورد را با یک مکان خاص ایجاد می کند. در مورد ویکتوریا فالز, برخی از طرفداران تا حدودی پر افاده ممکن است پیشنهاد "دیدن" از دور, دور. این است که برای مشاهده ابر بخار ایجاد شده توسط ابرهای بزرگ (نام بومی خود دود که رعد و برق است) که می تواند ده ها کیلومتر دورتر از وسط ساوانای خشک تخلیه شود. همچنین پرواز بر فراز سقوط در یک هواپیمای کوچک بسیار خوب است. اما منظره ای که نفس شما را می گیرد فقط یکی است. فقط نزدیک ویکتوریا می افتد از طرف زیمبابوه از اینجا شروع می شود یک مسیر (سمت چپ) که منجر از طریق یک بیشه به لبه تنگه, تنگه عمیق است که باعث ایجاد ابشار. بیشه تاریک است, شما پریدن زامبزی به باطل را نمی بینم, اما شما می شنوید سر و صدا. این مانند یک پرده طبیعی است که به تدریج زیبایی بزرگ را نشان می دهد. زیرا وقتی به پرتگاه می روید (هیچ مانعی وجود ندارد, نشانه ها و مدرنیته های دیگر) و سرانجام بزرگترین توده اب در حال سقوط روی کره زمین را می بینید, و در همان لحظه توسط بخار و ده ها رنگین کمان احاطه شده اید... یخ می زند. لیوینگستون, که نوامبر دور 16, باید همان واکنش داشته اند. (برگرفته از وب سایت سازمان همکاری شانگهای