کار مورد بررسی در پایین سمت چپ امضا و تاریخ گذاری شده است. سگانتینی در نامه خود به دومنیکو تومیاتی (مالو توم این نقاشی متعلق به گروبیچ میلان (میلان) است که مدتها به موزه سگانتینی در سن موریتز قرض داد. در همان زمان سگانتینی روی مجموعهای از ترکیبات با موضوع محیطهای داخلی کار میکرد اما در اینجا به دنبال راهحل مفصلیتر و کروماتیک پیشرفتهتری بود: او باید با قدرت رنگینگیاش جلوههای نوری مصنوعی خلق میکرد و همین کار را میکرد. در مراسم سه ساله دی بررا در سال 1891 که "مادر بودن" پیشوایی نیز به نمایش گذاشته شد – تعبیر نمادین اثیری و رویایی – "این دو مادر" موفقیت چشمگیری کسب کردند که تکنیک جدید به صورت قیاس کاملا مشهود به عنوان نمایشی از تقسیم گرایی طبیعت گرایانه علیه یک نمادگرایی ایده پرداز ظاهر شد. در واقع تفسیر نمادگرایی که به عنوان "مادری جهانی" تصور می شود فقط بعدا در سگانتینی ظاهر می شود. یک روزنامه نگار از "تواریخ نمایشگاه هنرهای زیبا-نمایشگاه سه ساله بررا در سال 1891" از 28.5.1891 نقاشی را در یک کلید روشنایی مشخص تفسیر می کند:" این دو مادر گاوی هستند که گوساله خود را در نزدیکی گل مینا دارد و یک زن دهقان کفش خود را در دست دارد و با نور یک چراغ روستایی که از سقف معلق است چرت می زند. رعایت پدیده درخشان و شواهد در این تصویر قابل تحسین است [ ... ] ”; گروبیچ این را در یک کلید طبیعت گرایانه و همچنین درخشانی تفسیر می کند: "عجیب است که در بحث های متعدد و در بسیاری از انتقادات منتشر شده در سه ساله هیچ کس مطالعه ماهیت مشخصه این اثر مهم سگانتینی را عمیق تر نکرده است اگرچه همه بدون استثنا قدرت قدرتمند استاد جوان را پیدا کرده اند و برخی مانند سورمانی نیز به دلیل احساس مادری تحسین کرده اند. به نظر من انگیزه این کار احساسات ناشی از اثر جالب نور مصنوعی و هوی و هوس تمایل به غلبه بر دشواری عظیمی بود که تفسیر تصویری را نشان می داد. [ ... ] علاقه و دشواری صحنه در بیان, در شخصیت مناسب خود, که محیط با روشنایی کم, اما به اندازه کافی پراکنده به گردش در همه جا, به طوری که برای سرکوب سیاه پوستان — سیاه و سفید به معنای عدم وجود نور — و اجازه می دهد نگاه برای تشخیص ماهیت تمام اشیا. و سگانتینی در نقاشی خود توانست با پیروزی بر مشکلات غلبه کند و به جای مخلوط معمول روی پالت به استفاده از رنگهای تقسیم شده متوسل شد". باربانتینی در سال 1945 برخی از ملاحظات مانند که در اطراف سر زن در نگرش احساساتی "بوتیچلی" کشیده "هوا موزه"به خود جلب کرد. یک نسخه از کار در موزه سگانتینی در سن موریتز نگهداری می شود که توسط گوتاردو پسر سگانتینی ساخته شده است.