صومعه هاریکاوانک

Descrizione

هاریچاوانک به عنوان یکی از مشهورترین مراکز صومعه در ارمنستان شناخته می شود و به ویژه به دلیل مدرسه و فیلمنامه نویسی مشهور بود. کاوش های باستان شناسی سال 1966 نشان می دهد که هاریچ در قرن 2 قبل از میلاد وجود داشته و یکی از شهرهای قلعه ای شناخته شده در ارمنستان بوده است.

این یک ساختار گنبدی است که معمولا در گروه کلیساهای به اصطلاح "به سبک ماستارا" قرار می گیرد (به نام کلیسای سنت هوهانس قرن هفتم در روستای ماستارا در قسمت جنوبی شیراک نامگذاری شده است). تاریخ تاسیس صومعه ناشناخته است, اما احتمالا بعد از قرن 7 ساخته شد, زمانی که سنت.

کلیسای جامع مادر مقدس خدا که بر مجموعه صومعه مسلط است به دستور زکره زکریان ساخته شد, امیرسپاسالار (فرمانده کل قوا) و شاهزاده ای که در قرن 13 به همراه برادرش ایوان زکریان بر ارمنستان شرقی حکومت کرد. شاهزاده زاکاره کلیسای جامع را پس از خرید هاریچ از خانواده ای به نمایندگی از سلسله پهلوونی شروع کرد.

کلیسای جامع یک کلیسای صلیبی شکل با مقدسات دو طبقه در هر یک از چهار پسوند ساختمان است. طبل بلند 20 هدرال گنبد به سبک اصلی است. در ابتدا با سقف چادر ستون های سه گانه ای در وجوه خود و گل رزهای بزرگ در اسکله ها پیدا می کرد که به همراه تخته های چوبی یک تیر تزیینی غیرمعمول در وسط ارتفاع طبل تشکیل می دهند.

کلیسای جامع هریتچوانک شامل گنبد چتری شکل, نقشه کف صلیبی, نارتکس (اغلب با سقف تزیین شده با استالاکتیت), و نقش برجسته یک صلیب بزرگ بر روی یکی از دیوارهای کلیسا.

بیش از 800 سال صومعه بارها و بارها بازسازی شد. خسارات وارده به این کشور ترمیم شد و ضمیمه ها و نمازخانه های کوچک در زمان های مختلف به این کشور اضافه شد. بزرگترین این قدمت به نیمه دوم قرن 19, زمانی که هاریچ مخاطبان تابستان از کاتولیکوس اچمیادزین در ساخته شده بود 1850. محوطه صومعه به سمت شمال گسترش یافت و با دیوارها و برج ها محاصره شد. جدید یک-و ساختارهای دو طبقه ساخته شد: دفاتر کاتولیکوس, یک سفره خانه با اشپزخانه و یک نانوایی, یک مدرسه, یک خوابگاه برای راهبان و شاگردان, یک مسافرخانه, فروشگاه ها و دام. سبز در حیاط ها کاشته شد.

جنوب صومعه, بر روی صخره های شیب دار, می ایستد کلیسای ارمیتاژ. در این گورستان ویرانه های یک کلیسای کوچک تک شبستان قرن پنجم با ضمیمه هایی در کناره های محراب وجود دارد اپس و سنگ قبرهای جالب با اسلب های تزیین شده مربوط به قرن 5 تا 6 (اکنون در موزه تاریخ دولتی ارمنستان در ایروان).