تاریخ دقیق ساخت اولین قلعه کاوناس ناشناخته است. داده های باستان شناسی نشان می دهد که یک قلعه سنگی در اواسط قرن 14 در این مکان ساخته شده است. واقع در یک ساحل مرتفع در نزدیکی محل اتصال رودخانه به عنوان یک پاسگاه استراتژیک عمل می کرد و از شهرهای مجاور و همچنین مسیرهای تجاری محافظت می کرد. یک گزارش مکتوب بیان می کند که در سال 1361 استاد بزرگ شوالیه های توتونیک وینریش فون نایپرود دستور جمع کردن اطلاعات مربوط به قلعه به ویژه ضخامت دیوارهای خود را به عنوان تهیه حمله به قلعه صادر کرد. در طول سال 1362 قلعه کاوناس تحت محاصره قرار گرفت دستور توتونیک. محاصره قلعه سه هفته به طول انجامید. در طول این حمله, شوالیه توتونیک یک برج محاصره ساخته و دستگاه دیوار نفوذ ساخته; سلاح های شلیک اولیه ممکن است استفاده شده است, از زمان تکنولوژی باروت در اروپا در حال ظهور بود. در این زمان دیوارهای قلعه بیش از 11 متر ارتفاع داشتند که در گالری های شلیک قرار گرفته اند. با توجه به ویگاند ماربورگ, پادگان قلعه شامل حدود 400 سربازان لیتوانیایی, به فرماندهی ک?پسر استیتیس وایدوتاس. پس از سه هفته, شوالیه موفق به نقض دیوار قلعه&ترانزیت;بازدید کنندگان, و به زودی پس از قلعه گرفته شد. یکشنبه عید پاک در سال 1362 شوالیه ها برای بزرگداشت پیروزی خود توده ای را در قلعه برگزار کردند. ک?استوتیس خیلی زود قلعه کاوناس را بازیابی و بازسازی کرد اما سالها به عنوان نقطه اختلاف بین لیتوانیایی ها و شوالیه های توتونیک باقی ماند. در سال 1384 قلعه کاوناس توسط شوالیه های توتونیک دوباره اسیر شد. در این زمان استاد بزرگ کنراد ز&اومل;لنر فون روتنشتاین شروع به بازسازی قلعه کاوناس و تغییر نام داد مارینوردر. حضور شوالیه ها در کاوناس به این معنی بود که کل سیستم دفاعی قلعه ها در امتداد نموناس تهدید می شود. لیتوانیایی ها با مقابله با این وضعیت بعدا در همان سال به قلعه حمله کردند. به نظر می رسد احتمال وجود دارد که لیتوانیایی ارتش در نزدیکی ویلنیوس به عنوان یک مانور استراتژیک جمع, از لیتوانیایی می تواند جریان پایین دست از رودخانه نریس به حمل و نقل توپخانه و مقررات نظامی از ویلنیوس استفاده; شوالیه مجبور به استفاده از زمینی و یا حمل و نقل بالادست. شوالیه های توتونیک محاصره شده نیز توپ هایی را در قلعه نصب کرده بودند که ظاهرا منجنیق لیتوانیایی ها را نابود کرده بود. با این اوصاف, قلعه توسط لیتوانیایی بازپس گرفته شد. پس از سال 1398 شوالیه های توتونیک دیگر قادر به تسخیر قلعه نبودند. پس از نبرد گرونوالد, کاوناس قلعه اهمیت نظامی استراتژیک خود را از دست داده و به عنوان محل اقامت مورد استفاده قرار گرفت. این قلعه پس از مرگ ویتاوتاس بزرگ به اهداف اداری خدمت می کرد. سیگیسموند اگوستوس این قلعه را در سال 1549 به همسرش باربارا رادزیویل داد. در طول قرن 16, قلعه تقویت شد و با ساخت یک سنگر و استحکامات توپخانه در نزدیکی برج گرد اقتباس به اهداف دفاعی جدید. قطر سنگر حدود 40 متر و ارتفاع دیوارهای سنگر حدود 12 متر بود. در سال 1601 قلعه کاوناس دادگاه و بایگانی داشت. زمانی در سال 1611 بخشی از قلعه توسط رودخانه نریس طغیان شد. به دلیل موقعیت مناسب خود توسط ارتش سویدن در طول جنگ با کشورهای مشترک المنافع لهستان-لیتوانی مورد استفاده قرار گرفت و سپس عملکردهای نظامی خود متوقف شد. در اواسط قرن 17, بخش بزرگی از قلعه دوباره سیل شد. این قلعه به عنوان یک زندان در قرن 18 مورد استفاده قرار گرفت; بعد از دولت روسیه اجازه برای خانه های در قلمرو قلعه ساخته شود اعطا, که منجر به خسارت قابل توجهی به قلعه خود را. سالها بعد قلعه کاوناس متروکه ایستاد. در دهه 1960 برج گرد به عنوان موزه افتتاح شد اما به دلیل وخامت ساختاری برج موزه به جای دیگری منتقل شد. امروز برج گرد قلعه کاوناس یک گالری هنری را در خود جای داده است. این قلعه به گردشگری باز است, و میزبان جشنواره های گاه به گاه. کار عمده بازسازی در سال 2010 شروع شد. منابع: ویکیپدیا