در گارگنانو, یک بار یک روستای کوچک در حومه شهر که در غرب میلان کشیده, امروز یک منطقه واقع بین گورستان بزرگ و بزرگراه از دریاچه ها, می ایستد سرتوسا همنام. از اشکال گوتیک اصلی از صومعه در تاسیس 1349 توسط اسقف اعظم جیووانی ویسکونتی به جای ناوچه کارتوس, کمی باقی مانده است پس از گسترش در پایان قرن شانزدهم شروع, شاید توسط پلگرینو تیبالدی طراحی. ساختمان مهمی برای تاریخ هنر میلان هم برای اشراف فرم ها و هم برای دستگاه های تزیینی که پوشانده شده است. از پورتال از طریق یک دهلیز و یک هشتی بیضوی مطرح شده توسط سه اگزدرا زنده می شوید و از جبهه مرتفع سه مرتبه با چهره ای غنی شده از عناصر معماری و تزیینی که سطح را زنده می کند به کلیسا می رسید. فضای داخلی, با یک شبستان کنار کلیساهای کوچک, طول می کشد در شکل برنامه ریزی کارتوسی مشخصه یک ساختمان توماتا معکوس, با پایان دادن به یک پروتستان اپس و تاج گذاری توسط یک فانوس هشت ضلعی زیبا. طاق شبستان و دیوارها با نقاشی های دیواری در سایه رسیدگی به خاکستری و بنفشه توسط دانیل کرسپی (1629)که داستان از کارتوسیان و سان برونون تاب, بنیانگذار خود ordine.Si گفته می شود که لرد برونرون مجذوب نقاشی های دیواری کرسپی شد و گفت: "او نقاشیست که می داند چگونه مردگان را وادار به صحبت کند". در پروتستان افرچی توسط سیمون پترزانو (1578 -1582) و در فصل خانه و در نمازخانه در سمت راست توسط بیاجیو بلوتی. به سمت چپ مقدس است. در سمت راست معبد یک ایوان زیبا در اواخر قرن پانزدهم قرار دارد.