کاخ انیف در کنار یک حوض مصنوعی در انیف در حاشیه جنوبی سالزبورگ اتریش واقع شده است. این کاخ زمانی مقر اسقف های چیمسی بود و بعدا تا قرن 19 به عنوان دادگاه مورد استفاده قرار گرفت. بین سالهای 1838 و 1848 به سبک نو گوتیک بازسازی شد. انیف بیشتر به دلیل استفاده در چندین فیلم از جمله صدای موسیقی مشهور است. ریشه های خود را نمی توان دقیقا مورخ اما یک سند از حدود سال 1520 نشان می دهد که یک کاخ به نام اوبروایهر موجود در این محل وجود دارد. صاحب خود را دومینیون دایرکتوری مدیر تصفیه لینهارت پراونکر بود. از سال 1530 به طور منظم از کاخ واتر به عنوان اسقف اعظم مربوطه یاد می شود سالزبورگ. به این ترتیب پس از مرمت توسط یوهان ارنست فون تون در سال 1693 به اسقف های چیمسی داده شد. هنگامی که سالزبورگ در سال 1806 به اتریش سقوط کرد کاخ و حوضچه به مالکیت عمومی رسید. این ملک در سال 1837 به الویس کنت ارکو-استپرگ فروخته شد. وی کاخ انیف را بین سالهای 1838 و 1848 به سبک جدید رمانتیک سازی گوتیک بازسازی کرد و ظاهری امروزی به او بخشید. تا زمان, کاخ به سادگی از یک دشت شامل بود, خانه چهار طبقه و یک ساختمان اتصال دو طبقه به یک کلیسای کوچک. پس از مرگ تعداد در 1891 اموال سقوط به نزدیکترین خویشاوند زن خود, سوفی, که به تعداد ارنست فون موی د پسران ازدواج کرده بود; کاخ بنابراین در دست خانواده نجیب قدیمی فرانسوی خود به پایان رسید. که در 1918, کاخ جلب توجه عمومی هنگامی که پادشاه لودویگ سوم بایرن و خانواده اش و همراهان فرار برای فرار از انقلاب نوامبر. با اعلام انیف در 12/13 نوامبر 1918, لودویگ سوم حاضر به کناره گیری; با این حال, او تمام مقامات دولت باواریا رهایی, سربازان و افسران از سوگند خود را چرا که او قادر به ادامه دولت نیست. در طول جنگ جهانی دوم واحدهای ژرمن ورماخت در کاخ اسکان داده شدند و در سال 1945 واحدهای امریکایی دنبال شدند. کاخ انیف هنوز متعلق به خانواده فون موی است که اساسا بین سالهای 1995 و 2000 بازسازی شده است. تورهای عمومی این بنای تاریخی فراهم نیست. منابع: ویکیپدیا