اولین کلیسا اختصاص داده شده به لورنزو, شماس و شهید قرن سوم, قبل از بنا شد 900 بالاتر از انجمن باستانی از شهرستان اتروسک-روم, در داخل دیوار. این ساختمان بین سکولو بازسازی شد و سپس سن لورنزو ظاهر کلیسایی با سه شبستان را به عهده گرفت که-با توجه به نوع به اصطلاح "هالنکیرچه" - یک کلیسای سالن با طاق هایی با ارتفاع برابر است. فقط در قرن پانزدهم کلیسا ظاهر فعلی خود را به خود گرفت. معبد گوتیک تحمیل یک نمای ساده و تند و تلخ: خطی بودن خود را تنها با پورتال عظیم باروک قطع, کار قرن هجدهم توسط والنتینو کاراتولی. در پله های خارجی یک مجسمه برنزی مهم وجود دارد که در قرن شانزدهم توسط پروگی وینچنزو دانتی ساخته شده است. در سمت چپ, رو به میدان چهارم نوامبر, یک ورودی قابل توجه وجود دارد, کار گالیازو السی. این ورودی توسط منبر سن برناردینو احاطه شده است که به قرن سوم و مجسمه برنزی قرن هفدهم ژولیوس سوم برمی گردد. فضای داخلی دارای سه شبستان سه جانبه است. این طاقها توسط ستونهای هشت ضلعی در قرن هجدهم توسط اف. دیوارها با بسیاری از کارهای هنری تزیین شده اند: ما فقط رسوب صلیب را به یاد داریم که توسط فدریکو باروچی در سال 1569 نقاشی شده و در نمازخانه سن برناردینو حفظ شده است.گنفالون توسط برتو دی جیووانی (1526) که مشخصات شهر را قبل از ساخت روکا پاولینا به تصویر می کشد; بشارت توسط ایپولیتو بورگسی (1620) و مدونا بین کلیسای سن برناردینو حامیان شهر و مقدسین اگوستینو, دومنیکو و فرانچسکو توسط جیووانی انتونیو اسکاراموچیا (1616). در ستون سوم در سمت راست تصویر ارجمند باکره گریس قرار دارد که به جیانیکولا دی پاولو نسبت داده شده است. در اوپس گروه کر چوبی کار جولیانو دا مایانو و دومنیکو دل تاسو از سال 1491 است که در سال 1985 تا حدودی توسط شلیک نابود شد. با ارزش هستند نمازخانه تعمید, کلیسای مقدس, تزیین شده با نقاشی های دیواری اواخر قرن هجدهم توسط م.پلنگ, و-در پایین راهرو چپ-نمازخانه حلقه مقدس (یا نمازخانه سنت جوزف): دومی حاوی یک یادگار گرانبها در قرن شانزدهم است که یک حلقه کالسدونی وجود دارد که - طبق سنت - خواهد بود حلقه ازدواج مریم, عروس به یوسف. پشت کلیسا ایوان است, خانه را به موزه کاپیتولار و کتابخانه دومینیکینی.