یکی از زیباترین ها در جنوب اومبریا درست در خارج از دیوارهای روستای قرون وسطایی سن جوزا واقع شده است. به گفته برخی از محققان, اولین هسته از صومعه در ابتدای قرن 9 توسط سان جمینوس تاسیس شد,راهب نوعی کنیاک مقوی از ریشه های سوریه,که در کاسونتوم در وارد 795, که سپس به افتخار او سان جمینی نامیده می شد. در هر صورت اولین رکورد اشاره به ابی مربوط به اهدای اهدایی است که در سال 1036 توسط اسقف نارنی انجام شد و دارایی های زیادی به صومعه اختصاص یافت. در قرن های بعد,سان نیکول above بیش از هر چیز به رونق و اهمیت قابل توجهی برای کسب دست یافت, از طریق وصیت های عظیم, املاک گسترده در سرزمین های نارنی, تودی و سن جوزا. این مجموعه تقریبا به طور کامل توسط فردریک دوم ویران شد و در پایان قرن 13 بازسازی شد. این بازسازی به طور قابل توجهی کلیسا را اصلاح کرد:ساختمان جدید از جمله یک ساختمان مربع شکل - ساختمان اصلی نیم دایره بود - و فضای بیشتری برای گروه کر. جنبه خارجی نیز از طریق بازسازی نما تبدیل شد, و تاب با یک پورتال شگفت انگیز, و ساخت و ساز از برج ناقوس. پورتال فعلی بازتولید کاملی از نمونه اصلی است که در موزه متروپولیتن نیویورک نگهداری می شود. در اوایل دهه 1900 از کلیسا برکنار شد زیرا در سال 1936 یک عتیقه امریکایی مجوز انتقال این کلیسا را به ایالات متحده داد. تزیینات تصفیه شده جامب ها که در نقوش زینتی نامتقارن هستند احتمالا کار دو هنرمند متفاوت است. قطعاتی از دوره روم که تقریبا به طور قطع از همان مبدا هستند در جلوی ساختمان یافت می شوند. برای ساخت فضای داخلی کلیسا از برخی مواد سلب کننده استفاده شده است - همچنین از کارسول های مجاور-که عمدتا از برخی ستون ها و پایتخت های شبستان تشکیل شده است. از نقاشی های دیواری که دیوارها را زینت داده اند فقط نقاشی های دیواری قابل مشاهده است که یکی از این نقاشی ها "مدونا و کودک بر تخت نشسته" و دیگری "سن گرگوریو مگنو" را از اواخر قرن 13 به تصویر می کشد و به روگرو دا تودی نسبت داده می شود. علاوه بر این, همچنین مجموعه ای از یافته های قرون وسطی و رومی از ارزش های باستان شناسی که شامل قطعاتی از دکوراسیون و مجسمه سازی سنگ مرمر از یک شیر گرفتن یک قوچ وجود دارد.