Абацтва Сан-Нікола, адно з самых прыгожых у Паўднёвай Умбрыі, размешчана недалёка ад сцен сярэднявечнай вёскі Сан-Джемини. На думку некаторых навукоўцаў, першае ядро манастыра было заснавана ў пачатку 9 стагоддзя Сан-Джеминиусом, манахам-бенедыктынаў сірыйскага паходжання, які прыбыў у Касвентум ў 795 годзе, які тады называўся Сан-Джемини ў яго гонар. У любым выпадку, першая запіс, якая адносіцца да абацтва, адносіцца да ахвяраванні, зробленаму ў 1036 годзе біскупам Нарні, з дапамогай якога манастыру было перададзена шмат маёмасці. У наступныя стагоддзі Сан-Нікола дасягнуў значнага росквіту і значэння, перш за ўсё дзякуючы набыцці, дзякуючы велізарным спадчынам, шырокіх уладанняў на тэрыторыях Нарні, Тоди і Сан-Джемини. Амаль цалкам разбураны Фрыдрыхам II, комплекс быў адноўлены ў канцы 13 стагоддзя. Работы па рэканструкцыі значна змянілі царква: новы будынак ўяўляла сабой, сярод іншага, квадратную апсиду - першапачатковая была паўкруглай - і большая прастора для хору. Знешні выгляд таксама быў ператвораны дзякуючы рэканструкцыі фасада, упрыгожанага велізарным парталам, і будаўніцтву званіцы. Цяперашні партал уяўляе сабой дакладную копію арыгінала, які захоўваецца ў Метрапалітэн-музеі Нью-Ёрка. Канфіскаваная з царквы ў пачатку 1900-х гадоў з-за моцнага пашкоджання, у 1936 годзе амерыканскі антыквар атрымаў дазвол на яе перадачу Злучаным Штатам, дзе яна была адноўлена. Вытанчаныя ўпрыгажэнні вушакоў, асіметрычныя ў арнаментальных матывах, верагодна, з'яўляюцца працай двух розных мастакоў. Бакавыя львы, размешчаныя ў падставы, былі атрыманы з двух каруланскіх кіпі; фрагменты рымскага перыяду, амаль напэўна таго ж паходжання, знойдзены ў пярэдняй частцы будынка. Для будаўніцтва інтэр'еру Царквы быў выкарыстаны некаторы аздобны матэрыял, таксама паступіў з бліжэйшых Карсул, які складаецца ў асноўным з некаторых калон і капітэляў нефов. З фрэсак, якія ўпрыгожвалі сцены, бачныя толькі тыя, што знаходзяцца ў апсідзе, на адной з якіх намаляваная "Мадонна з дзіцем на троне", а на іншай - "Сан-Грэгарыо Магніт", абодва датуюцца канцом 13 стагоддзя і прыпісваюцца Руджеро ды Тодзі. Акрамя таго, тут таксама знаходзіцца калекцыя сярэднявечных і рымскіх знаходак, якія прадстаўляюць археалагічную каштоўнасць, якая ўключае фрагменты упрыгожванняў і мармуровую скульптуру льва, што хапала барана.