Η ίδρυση του Αρχαιολογικού Μουσείου της αρχαίας Κάπουα γεννήθηκε από την ανάγκη να παρουσιάσει, σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα εκθεσιακά κριτήρια, τα υλικά που έφεραν στο φως κατά τις ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στο δεύτερο μισό Moderna του Secolo Στο Μουσείο τα αντικείμενα παρουσιάζονται με χρονολογική σειρά και σύμφωνα με το πλαίσιο της ανασκαφής, τα δωμάτια συνοδεύονται από επεξηγηματικά πλαίσια και οι προθήκες με λεζάντες για να διευκολύνει την προσέγγιση ασυνήθιστα αντικείμενα για ένα σύγχρονο παρατηρητή Moderna. Στα δέκα δωμάτια που είναι ήδη ανοιχτά, στα οποία εκτίθενται τα υλικά από το secolo έως τον πρώτο αιώνα π.χ., θα ακολουθήσουν, σύμφωνα με τη μελλοντική διάταξη, εκείνα με τις μαρτυρίες της πλήρους αυτοκρατορικής εποχής, μέχρι την παρακμή της πόλης τον πρώτο αιώνα μ. χ. Τα επόμενα δύο δωμάτια είναι αφιερωμένα στην εποχή του σιδήρου, τα οποία αναφέρονται στα κτερίσματα που χρονολογούνται από την περίοδο μεταξύ του πρώτου και του έβδομου αιώνα π. χ. ακολουθούμενα από αντικείμενα Ετρουσκικής προέλευσης (χάλκινες λεκάνες με μαργαριτάρι και αγγεία bucchero), Ελληνικά συμπεριλαμβανομένων των τριλοβάτων oinochoai (κανάτες για κρασί) και kotl Τα επιτραπέζια σκεύη ζύμης, που παράγονται τοπικά, διατηρούν πολύ περίεργα σχήματα (capeduncula) ή μιμούνται εισαγόμενο υλικό. Η τέταρτη αίθουσα παρουσιάζει το θέμα των παραγωγών της περιόδου Ανατολικοποίησης, που χαρακτηρίζεται από την απορρόφηση των ελληνικών πολιτιστικών μοντέλων (πρωτοκορίνθια και Κορινθιακού τύπου κεραμικά). Στην περιοχή της Κάπουα αυτό συμβαίνει επίσης μέσω της επαφής με τους Ετρούσκους (αγγεία bucchero, που παράγονται επίσης τοπικά. Ενδιαφέροντα παραδείγματα βεβαιώσεων αρχαίου χαλκού είναι ο λακωνικός κρατήρας και το καζάνι με κινητούς βρόχους, που ανήκουν σε ένα από τα κιτ που παρουσιάζονται. Συνεχίζουμε με ευρήματα τοπικής παραγωγής του 6ου αιώνα π.χ., που βρέθηκαν σε ανασκαφή σε αρχαϊκό κλίβανο, όπου παρήχθησαν κεραμίδια. Στην πέμπτη και έκτη αίθουσα εκτίθενται αναθηματικά αγαλματίδια και προθέματα (palmetta, κεφάλι Gorgon ή Acheloo). Στην έβδομη αίθουσα υπάρχουν εκθέματα από την Αρχαϊκή περίοδο (VI-V αιώνα π.χ.), με πολλά εισαγόμενα κεραμικά, ιωνικά κύπελλα και αττικά αγγεία με μαύρες και κόκκινες μορφές με μυθολογικές σκηνές, μαζί με άλλα τοπικά δείγματα με μαύρες διακοσμήσεις ή μη σχήματα μοτίβα. Το επόμενο δωμάτιο τεκμηριώνει την επιβεβαίωση των Σαμνιτών στους Ετρούσκους στα τέλη του πέμπτου αιώνα π.χ.: τα αρσενικά ταφικά αγαθά εμφανίζονται τώρα χαρακτηριζόμενα από όπλα, ενώ στα θηλυκά υπάρχουν χρυσά κοσμήματα και αγγεία. Στο ίδιο δωμάτιο ανακατασκευάζεται επίσης ένας θάλαμος τάφος με απεικόνιση του νεκρού που καλωσορίστηκε στη μετά θάνατον ζωή σε φυσική κλίμακα. Ακολουθούν οι ζωγραφισμένοι θωρακικοί τάφοι, από τα τέλη του τέταρτου αιώνα π.χ., και τα κιτ με κόκκινα αγγεία της παραγωγής cumana, ευρέως διαδεδομένα στην περιοχή capuan. Τέλος, η τελευταία αίθουσα παρουσιάζει αντικείμενα από πρόσφατες ανασκαφές στα ιερά της περιοχής, ιδίως από αυτό, που βρέθηκε, του Ταμείου Patturelli. Δεν απέχει πολύ από το Αρχαιολογικό Μουσείο της αρχαίας Καπύης είναι το Μιθραίο, ένας τόπος αφιερωμένος στη λατρεία του Μίθρα, μια αρχαία θεότητα περσικής προέλευσης, είναι ένα από τα μεγαλύτερα παραδείγματα μεταξύ των σπάνιων Μιθραϊκών ιερών με εικονογραφική διακόσμηση. Η κύρια αίθουσα, έχει ένα δάπεδο cocciopesto με μαρμάρινα θραύσματα εισάγεται και καλύπτεται από ένα θησαυροφυλάκιο βαρέλι? στις μεγάλες πλευρές κλίνει ενάντια στους μετρητές σε Τέκτονες (praesepia) με το αεροπλάνο κεκλιμένο προς τον τοίχο, εξοπλισμένο με μικρές δεξαμενές και πηγάδια για τον καθαρισμό πλύσεις, στις οποίες κάθισαν οι μυημένοι να προσκυνήσουν κατά τη διάρκεια των τελετών και υποστήριξε τα τρόφιμα και τα φώτα. Στον πίσω τοίχο, πάνω από το βωμό, ζωγραφίζεται μια τοιχογραφία που απεικονίζει τον Μίθρα να σκοτώνει τον Ταύρο. Η σκηνή λαμβάνει χώρα μπροστά από την είσοδο του σπηλαίου, το οποίο ξεχωρίζει για το σαφές κάτω από τον ουρανό, στην παρουσία του ορισμένους χαρακτήρες στο κέντρο εκπροσωπείται ο Θεός που πόντους στο αριστερό γόνατο στα καπούλια του ζώου με το δεξί πόδι τεντωμένο προς τα πίσω και στραμμένο προς το έδαφος, ενώ με το αριστερό του χέρι αρπάζει το ρύγχος του το κτήνος, για να το ακινητοποιήσει και το χτύπησε στο λαιμό με το μαχαίρι που κρατούσε στο δεξί. Ο Λευκός Ταύρος απεικονίζεται σε μια γκριμάτσα του πόνου και με λυγισμένα πόδια. Η μίτρα απεικονίζεται νεαρή, ντυμένη με την πολύχρωμη ανατολίτικη φορεσιά: κάτω από ένα κόκκινο φρυγικό καπάκι με πράσινα και χρυσά σύνορα φυτρώνουν σγουρά μαλλιά με σπασμένες κλειδαριές, που περιβάλλουν το πρόσωπο του Θεού, εν μέρει κενό, που απεικονίζεται σε μετωπική θέση. Στους ώμους του είναι στερεωμένος ένας κόκκινος μανδύας με χρυσά κεντήματα στο εξωτερικό και μπλε του ουρανού με επτά χρυσά αστέρια στο εσωτερικό, τα οποία διογκώνονται για να δημιουργήσουν ένα αστρικό θόλο με προφανή υπαινιγμό στους επτά πλανήτες. Ένα κοντό χιτώνα που περιβάλλεται στη μέση φοριέται πάνω από ένα σακάκι με μακριά μανίκια και κόκκινα αναξυρίδια (παντελόνια) με πράσινα και χρυσά σύνορα. Από την πληγή του Ταύρου αναβλύζουν ρυάκια αίματος που τρέχει ένας σκύλος για να γλείψει, ενώ ένας σκορπιός τσιμπάει τους όρχεις του ζώου που πεθαίνει και ένα μακρύ φίδι σέρνεται κάτω από την κοιλιά του για να πιπιλίζει το αίμα. Στις πλευρές υπάρχουν δύο λαμπαδηδρόμοι (δαδοφόροι) ντυμένοι με φρυγικό φόρεμα και οπλισμένοι με τόξο και βέλη. Στο κάτω αριστερό μέρος της σπηλιάς απεικονίζεται το γενειοφόρο κεφάλι του Ωκεανού, στα δεξιά της γης με πρασινωπή μαλλιά για να συμβολίσει τη βλάστηση.στην κορυφή, στον ουρανό βρίσκονται στα αριστερά ο ήλιος, με κόκκινο μανδύα και στέμμα ακτίνων από τις οποίες αναχωρεί μακρύτερος προς τον Μίθρα, και στα δεξιά το φεγγάρι, που χαρακτηρίζεται από το δρεπάνι και τα μακριά μαλλιά. Στο φεγγάρι του ανατολικού τείχους απεικονίζεται το φεγγάρι σε ένα άρμα, ντυμένο με ένα κυματιστό λευκό μανδύα, κρατώντας τα ηνία και υποκινώντας τα δύο λευκά και σκοτεινά άλογα με το μαστίγιο. Στους πλευρικούς τοίχους, κοντά στην είσοδο, παριστάνονται δύο άλλοι δαδοφόροι, πάντα με φρυγική ενδυμασία, κρατώντας τους πυρσούς και τα ιερά κλαδιά των Περσών ιερέων. Στις προσόψεις των βάθρων απεικονίζονται σκηνές μύησης του έμπειρου, ο οποίος, γυμνός και συνοδευόμενος από ιερείς περνάει από τους διάφορους βαθμούς καθαρισμού. Στον νότιο τοίχο στερεώνεται τελικά ένα μαρμάρινο ανάγλυφο, περιτριγυρισμένο με κόκκινο χρώμα, με την αναπαράσταση της αγάπης και της ψυχής. Αυτό το θέμα, σύμβολο της μυστικιστικής αγάπης που είναι αγαπητή στις ταφικές παραστάσεις, που υπάρχει επίσης στην πρώιμη χριστιανική θρησκεία, δεν εκπροσωπείται συνήθως στη Μιθραία, επομένως θεωρείται μεταγενέστερη επαναχρησιμοποίηση.