فرانچسکو در فولونی یک ساختار موزه نزدیک به قلمرو مرتبط است, کاربردی به افزایش مناطق داخلی و حفظ میراث هنری به ویژه توسط زلزله تحت تاثیر قرار 1980. در 18 سپتامبر 1981 در نوامبر 82 گسترش یافت و شامل کارهایی است که در کشورهای تحت تاثیر قرار گرفته مانند لیونی, کنزا دلا کامپانیا, جایی که مصنوعات هنری پیدا شد که اغلب اکتشافات معتبر هستند. در حال حاضر بسیاری از کارهای به مکان های مبدا بازگشت, اما کسانی که باقی می ماند به زودی در یک محیط موزه جدید بخواهند صفحاتی دوباره مرتب شود. در میان بسیاری از نقره, اشیا عبادی و تصویر زمینه مقدس حفظ در موزه, توجه داشته باشید که صلیب استیل نقره ای پر زرق و برق از عصر اراگون, برخی از جام طرز کار ناپلی, و به خصوص لباس قرن پانزدهم از دیگو من کاوانیگلیا, پیدا شده است در طول حفاری در صومعه انجام. به تازگی ترمیم و تجزیه و تحلیل, فارستتو و جورنه دل کونته نشان داده اند که چگونه ناپل شخصیت از یک فرهنگ رنسانس از محدوده اروپا بود, برای طرز کار از پارچه و نوع دکوراسیون تولید. از جمله نقاشی های قطعا جالب می توان به یک سانفرانسیسکو در وجد اشاره کرد که به روزترین منتقدان کارگاه نقاش فرانچسکو سلیمنا و یک لونت نقاشی شده که بشارت را به تصویر می کشد و اخیرا به هنرمند مارکه فرانچسکو دا تولنتینو نسبت داده شده است. تاریخچه مجموعه سان فرانچسکو در فولونی به سکولو برمی گردد اولین هسته مجموعه به قرن سیزدهم برمی گردد و ارمیتاژ باستان همانطور که بقایای دیوار تایید شده در حفاری های اخیر در جایی که مقدسات است ایستاده است. در قرن شانزدهم صومعه بزرگتری ساخته شد اما حتی در این مرحله تعداد کمی از محیط های دست نخورده مانند ایوان با مخزن باقی مانده است. در اواسط قرن سوم است که این مجموعه ساختار معماری قطعی را با ساخت یک ایوان جدید و یک کلیسای جدید به عهده گرفت که مانند کلیساهای قبلی عنوان بشارت را حفظ کرد. از محیط های قرن شانزدهم شبستان چپ و گروه کر که امروزه به عنوان کلیسای صلیب شناخته می شود حفظ شد (اما توصیف کلیسای 500 در غرفه های صومعه (1740-41) است که در بایگانی ایالت اولینو حفظ شده است). این کلیسا دارای یک شبستان با کلیساهای کوچک سمت, جناح و گروه کر تاب با گچ. قرن هجدهم تمام مبلمان عبادی مانند محراب هستند, پشته از اب مقدس, اصطبل گروه کر, منبر و اعترافات. گروه کر کلیسا به نمازخانه صلیب عیسی منتهی می شود که محراب وی حاوی یادگار گونی سنت فرانسیس و مقدسات با نقشه ای مستطیل شکل است که با حکاکی های چوبی ارزشمند نیمکت و یک دستشویی مرمر باشکوه تزیین شده با طومارها و دلفین های متقاطع تزیین شده است. در این محیط است که مقبره گمنام با شکوه ساخته شده توسط مارگریتا اورسینی به افتخار شوهرش دیگو اول کاوانیگلیا واقع, تعداد مونتلا, که در سپتامبر درگذشت 1481 از یک زخم در اوترانتو رنج می برد, محاصره شده توسط ناوگان ترکیه محمد دوم, متحد سرنیسیما در جنگ بین ناپل و ونیز. سرکوب دهه فرانسه (1806-1816) و کسانی که پس از اتحاد ایتالیا باعث رها کردن صومعه توسط ناوچه که تنها در بازگشت 1933, زمانی که به لطف حمایت از شهروندان مونتلا و امبرتو دوم پیچ ترمیم شد, عاشق این محل.