بین سالهای 1231 تا 1260 دومنیکن ها که در حدود سال 1230 وارد پروجا شدند یک کلیسای بدوی در منطقه ای که امروزه ایوان بزرگتر قرار دارد ساخته اند. که در 1304, به عنوان سفارش در نقش بسیار مهمی در شهرستان گرفته شده بود, هر دو از نظر مذهبی و سیاسی, کارهای ساختمانی شروع به منظور ساخت یک کلیسای با شکوه جدید. با توجه به سنت, اولین معمار برای هدایت سایت جیووانی پیسانو بود; به احتمال زیاد معماران این پروژه کسانی که دومینیکن همان که تحت حمایت پاپ بندیتو یازدهم عمل شد, همچنین یک دومینیکن و ساکن در شهرستان در طول این سال ها. وقف شده توسط پاپ پیو دوم پیکولومینی در 1459, کلیسای جدید, با سه شبستان و یک طاق تحت پوشش پشتیبانی شده توسط ستون, در حال حاضر اولین مشکلات خود را از ثبات در اواسط قرن 16 بود. در ابتدای قرن 17 پس از فروپاشی شبستان (1614-1615) کلیسا به دنبال طراحی کارلو مادرنو (1629-1632) کاملا بازسازی شد. نمای چشمگیر, که باز می شود در بالای به یک راه پله با یک سطح شیب دار دو, با یک پورتال از دوران قرن 16 تزیین شده در حالی که جناح و اپس حفظ تکیه گاه و پنجره اشاره کرد از دوران قرن 14. در داخل با چیدمان صلیب لاتین با برهنگی به طور کلی مشخص می شود. ریاضت شبستان در تضاد با سبک گلدار گوتیک پنجره های مشهور شیشه ای اپس است که مربوط به سال 1411 است و توسط بارتولومو پروگی دی پیترو و توسط فلورانس ماریوتو دی ناردو امضا شده است. پنجره بالایی به ارتفاع 23 متر بزرگترین دوره بعد از دومو میلان است. اوپس در ساختار و نقاشی های دیواری خود بر روی دیوارها و نذری ها شهادت ثروت معماری و تزیینی اولیه کلیسا است. چه شبستان و کلیساهای کوچک در واقع باقی مانده است فقط بخش کوچکی از میراث بسیار غنی در طول زمان حفظ شده است. گسترش دارایی, که با کسب ناپلی از مجموعه های مذهبی به اوج خود رسید, دمانیازیونی, شروع در شروع قرن 17 زمانی که, پس از شبستان فرو ریخت و کلیساهای کوچک تخریب شد, سیاستمداران مختلف بیرون ریخته شد و از کلیسا گرفته شد. در میان کارهایی که هنوز هم در کلیسا حفظ, بسیاری از نقاشی در کلیساهای کوچک توسط هنرمندان چتری از قرن 18 هستند; بر روی دیوار ضد نما است یک نقاشی دیواری بزرگ توسط انتون ماریا فابریزی به تصویر می کشد مدونا بامبینو ترا سانتی وجود دارد (1644). مورد توجه خاص در نمازخانه سن لورنزو دوسیل در سنگ و سفال است که توسط اگوستینو دی دوچیو (1459) به رنگ سفید لاک زده شده و در نمازخانه ای که به بندیتو یازدهم اختصاص داده شده است بنای یادبود فونبر دل پاپا بندیتو خی که در سال 1304 در پروجا درگذشت اخیرا به عنوان اثری از لورنزو مایتانی نشان داده شده است که با الهام از خطوط ساختاری بنای یادبود مراسم تشییع جنازه کاردینال گوگلیلمو د بری, کار دی ارنولفو دی کامبیو, حفظ شده در سان دومنیکو در اورویتو. همچنین لازم به ذکر است که نمازخانه سان توماسو با نقاشی های دیواری مختلف از جمله نقاشی های دیواری نذری منسوب به کولا پتروچیولی (پایان قرن 16) و کلیسای رستاخیز یا تسبیح که حاوی یک مدونا باهم بامبینو ترا سانتی دومنیکو و کاترینا منسوب به جیووانی لانفرانکو است و کلیسای کوچک از لا بیتا کلمبا دا ریتی که محراب شامل یک کپی از قرن 19 از یک نقاشی توسط حقیقت اسپانیا, در حال حاضر در گالری ملی اومبریا. برج ناقوس, کار گاسپارینو انتونیمی از پایان قرن پانزدهم, توسط لت هرم بسیار بالا که یک توپ و صلیب حمایت صدر بود. ارتفاع کل باید به 126 متر رسیده باشد شاید در قرن 16 به دلایل ثبات بالای دو پنجره بالای گوتیک قطع شده باشد. کل کاونت دومینیکن با ورودی چپ از کلیسا از سال 1948 در موزه ملی باستان شناسی بوده است. کنجکاوی موارد زیر برخی از مشهورترین کارهای محافظت شده در ساختمان بود: لا مدونا بامبینو را توسط دوچیو دی بونینسگنا; لا مدونا بامبینو را توسط جنتیل دا فابریانو; سیاست گیدالوتی توسط بیتو انجلیکو; سیاست دی دومنیکانی لادورازیونه دل مغ توسط بندیتو بونفیگلی و لا پالا دی اوگنیسانتی توسط جیانیکولا دی پاولو.