Kaplica znajduje się w kościele San Luigi dei frenche i została zakupiona przez francuskiego kardynała Mathieu Cointrela (którego imię zostało później italianizowane na Matteo Contarelli) w 1565 roku. Jego intencją było udekorowanie jej opowieściami poświęconymi Świętemu Mateuszowi, którego imię nosił. Plan ikonograficzny został ustalony przez niego samego: w centrum miał znajdować się ołtarz z wizerunkiem świętego, a z dwóch stron obrazy z powołaniem Świętego i jego męczeństwem. Dzieło powierzono brescyjskiemu artyście Girolamo Muziano, który przez dwadzieścia lat nic nie zrobił. W 1585 r.kardynał zmarł, a jego spadkobiercy postanowili zwrócić się do innych. W 1587 r.zlecili flamandzkiemu rzeźbiarzowi Jacobowi Cobartowi stworzenie grupy rzeźbiarskiej, którą faktycznie przekazał piętnaście lat później, grupy, która jednak nie spotkała się z przychylnością klientów. W 1591 r.spadkobiercy kardynała postanowili zwrócić się do Cavaliera D ' Arpino o malowniczą dekorację kaplicy, ale około dwa lata później wykonał tylko fresk małego skarbca. Tak więc, wraz z nadejściem Świętego roku 1600, kaplica nadal pozostawała bez dekoracji, a spadkobiercy Contarelli, w tym dzięki naleganiom kardynała del Monte, nowego obrońcy Caravaggia, postanowili zwrócić się do artysty pochodzenia lombardzkiego, aby udekorować kaplicę. I rzeczywiście, Caravaggio w niecałe dwa lata przekazał dwa płótna przedstawiające "powołanie św. Mateusza "i"Męczeństwo św. Mateusza". Dwa lata później, w 1602 r., grupa rzeźbiarska Jacoba Cobarta również została przeniesiona, ale kilka miesięcy później została usunięta. Klienci ponownie zwrócili się do Caravaggia, który wykonał płótno przedstawiające świętego Mateusza z otwartą książką spoczywającą na nogach, a obok niego Anioł kierujący ręką, aby napisać o książce. Wkrótce potem płótno to również zostało usunięte, ponieważ nie podobało się (później znalazło się w Berlinie, gdzie zostało zniszczone podczas ii Wojny Światowej), a jego miejsce Caravaggio wykonał drugą wersję, która wciąż znajduje się w kaplicy.