Został zbudowany w XIV wieku na terenie podarowanym w tym czasie zakonowi młodszych braci. W drugiej połowie XVIII wieku, po trzęsieniu ziemi w 1743 r., które poważnie uszkodziło wczesnośredniowieczny kościół, został przebudowany przez architekta ostuńskiego Gaetano Yurleo. Fasada próbuje odnowić neoklasycystyczny skan Pałacu Miejskiego, dawnego klasztoru Franciszkanów. W rzeczywistości dyskretny element neoklasycyzmu w wielu miejscach jest łagodzony przez krzywoliniowe i dziwaczne formy rokokowe. Zarówno pilastry, jak i listwy portalu, nisz i okien dwuskrzydłowych są bogato zdobione elementami naturalistycznymi, wiatrakami, girlandami i muszlami. Cenna jest beczka z podwójnym oknem, która dzięki fantazyjnemu przeplataniu pędzli tworzy bujny efekt kolumny tortilli. W niszach mieszczą się najbardziej reprezentatywni święci zakonu franciszkanów. Dokładnie po lewej stronie znajduje się figura św. Franciszka z wilkiem, a po prawej Św. Antoniego w akcie dobroczynnym. Brązowy Portal został wykonany przez rzymskiego artystę Ejidio Jarolo w 1985 roku i odtwarza najważniejsze epizody z życia świętego Asyżu. Wnętrze o strukturze krzyża łacińskiego składa się z jednej nawy oświetlonej ośmioma owalnymi otworami kopuły. Wśród wielu artefaktów na uwagę zasługuje Szkoła Dipinto Luca Giordano, Drewniany posąg Niepokalanego pochodzi z XVIII wieku, dzieło Giacomo Colombo i marmurowe ołtarze wykonane przez braci Morgese, Apulii, czy neapolitańskich Mistrzów. Na wszystkich wznosi się duża, charakteryzująca się kolorowymi marmurowymi inkrustacjami i mieszanymi ramami, które przeplatają się z lokami. W tym kontekście, animowane podziękowania i dobre uczynki, pojawiają się dwa anioły ceroferari, umieszczone na rogach ołtarza, przypisane do Sanmartino, neapolitańskiego rzeźbiarza XVIII wieku.