Fort był obsadzony przez Brytyjczyków w latach 1800-1979, czasami klasyfikowany jako Kamienna fregata znana jako HMS Egmont lub później HMS St Angelo. Fort doznał znacznych zniszczeń w czasie ii Wojny Światowej, ale został później odrestaurowany. W 1998 roku górna część fortu została przekazana suwerennemu Zakonowi wojskowemu Malty. Od 1998 roku Fort St. Angelo znajduje się na wstępnej liście Światowego Dziedzictwa UNESCO jako część fortyfikacji rycerskich wokół portów Malty. Data jego pierwotnej budowy nie jest znana. Istnieją jednak roszczenia do prehistorycznych lub klasycznych budynków w pobliżu miejsca, ze względu na duże bloki ashlar i kolumnę z egipskiego różowego granitu w górnej części fortu. Istnieje również wzmianka w tekstach rzymskich o świątyni poświęconej Juno / Astarte, prawdopodobnie w pobliżu fortu. Istnieje również popularny atrybut jego założenia dla Arabów, ok. 870 AD, ale nic nie jest konkretne, chociaż al-Himyar? wspomina, że Arabowie rozebrali hisn (twierdzę), ale nie ma rzeczywistej wzmianki, czy ta "twierdza" znajdowała się w Birgu. Jego prawdopodobny początek jako fortyfikacji to okres wysokiego / późnego średniowiecza. W rzeczywistości w 1220 r. cesarz Hohenstaufen Fryderyk II zaczął wyznaczać własne Castellani dla Malty, którzy potrzebowali miejsca do życia i zabezpieczenia interesów korony. Pozostałości wieży, które mogą pochodzić z XII wieku, można prześledzić wśród nowszych prac. Pierwsze wzmianki o Castrum Maris ("zamek nad morzem") można znaleźć w dokumentach z 1240 roku, kiedy Paulinus z Malty był panem wyspy, a później, gdy Giliberto Abate dokonał spisu Wysp. Inna wzmianka o zamku pochodzi z okresu krótkiego panowania Angevina (1266-83), gdzie dokumenty wymieniają go ponownie jako Castrum Maris i wymieniają garnizon liczący 150 ludzi wraz z kilkoma uzbrojeniami. Wydaje się również, że do 1274 r.zamek posiadał już dwie kaplice, które znajdują się w nim do dziś. Z tego samego roku istnieje również szczegółowy inwentarz broni i zaopatrzenia w zamku. Od 1283 roku Wyspy Maltańskie znajdowały się pod panowaniem aragońskim (chociaż zamek wytrzymał przez pewien czas pod panowaniem Angevina, podczas gdy reszta Malty była już w rękach Aragońskich), a Fortyfikacje były używane głównie przez Castellani (podobnie jak rodzina de Nava), którzy byli tam, aby chronić interesy Korony Aragońskiej. W rzeczywistości Kasztelanowie nie mieli żadnej jurysdykcji poza rowem Fortu. W 1445 r.w miejscu tym znajdowało się Bractwo Mariam, jedno z najstarszych w historii Malty. Okres rycerski Kiedy Zakon św. Jana przybył na Maltę w 1530 roku, zdecydowali się osiedlić w Birgu, kiedy zauważono, że teren Fortu St Angelo był częściowo opuszczony i zrujnowany.Po renowacji stał się siedzibą Wielkiego Mistrza, który obejmował remont domu kasztelana i kaplicy św. Anny. Rycerze uczynili z tego swoją podstawową fortyfikację i znacznie ją wzmocnili i przebudowali, włączając w to wycięcie suchego rowu, aby uczynić z niego fosę i bastion D ' Homedes zbudowany w 1536 roku. W 1547 roku za bastionem D ' Homedesa zbudowano dużą kawalerię zaprojektowaną przez Antonio Ferramolino, a na końcu fortu na poziomie morza zbudowano baterię De Guirial, aby chronić wejście do Dockyard Creek. Prace te przekształciły fort w fortyfikację Prochową. Fort St Angelo wytrzymał Turków podczas Wielkiego oblężenia Malty, podczas którego udało mu się odeprzeć atak morski Turków na Sengleę 15 sierpnia 1565 roku.[8] W następstwie tego oblężenia Rycerze zbudowali ufortyfikowane miasto Valletta na górze Sciberras po drugiej stronie Grand Harbour, a centrum administracyjne dla rycerzy przeniosło się tam. W 1644 roku Giovanni De' Medici zaproponował budowę nowego fortu na Orsi Point (miejscu, gdzie później zbudowano Fort Ricasoli), A nazwę i garnizon Fortu St.Angelo przeniesiono do nowego Fortu. Sporządził plany projektowanego Fortu, ale nigdy nie zostały one zrealizowane. Dopiero w 1690 roku fort ponownie przeszedł gruntowny remont. Dzisiejszy układ Fortu przypisuje się tym pracom, które zostały zaprojektowane przez Carlosa de Grunenbergha, który również zapłacił za budowę czterech baterii dział po stronie Fortu naprzeciwko wejścia do Grand Harbour. W rezultacie nadal można zobaczyć jego herb nad główną bramą Fortu. Po przybyciu Francuzów w 1798 roku fort stał się bardzo potężną fortyfikacją obejmującą około 80 dział, z których 48 skierowało się w stronę wejścia do portu. Podczas krótkiego dwuletniego okresu francuskiej okupacji Fort służył jako kwatera główna armii francuskiej. Wraz z nadejściem Brytyjczyków na Maltę fort zachował swoje znaczenie jako obiekt wojskowy, po raz pierwszy używany przez armię jako stacja Bezprzewodowa. W 1800 roku w Forcie stacjonowały dwa bataliony 35 Pułku. Podczas II wojny światowej fort ponownie stanął do oblężenia z uzbrojeniem 3 dział Bofors (obsługiwanych przez Royal Marines, a później przez Royal Malta Artillery). Łącznie w latach 1940-1943 fort doznał 69 bezpośrednich trafień. Kiedy Royal Navy opuściła Maltę w 1979 roku Fort został przekazany rządowi maltańskiemu i od tego czasu część Fortu popadła w ruinę, głównie po projekcie przekształcenia go w hotel w latach 80. 5 grudnia 1998 roku podpisano traktat między Maltą a suwerennym Zakonem wojskowym Malty, przyznając Zakonowi górną część Fortu St Angelo, w tym Dom Wielkiego Mistrza i kaplicę św. Anny, z ograniczoną eksterytorialnością. Jego deklarowanym celem jest "umożliwienie Zakonowi lepszego prowadzenia działalności humanitarnej jako Rycerze Szpitalnicy Z Saint Angelo, a także lepsze zdefiniowanie statusu prawnego Saint Angelo podlegającego zwierzchnictwu Malty nad nim". Traktat ten został ratyfikowany 1 listopada 2001 r. Umowa trwa 99 lat, ale dokument pozwala rządowi maltańskiemu wypowiedzieć ją w dowolnym momencie po 50 latach. Zgodnie z umową flaga Malty ma być wywieszona razem z flagą Zakonu w widocznym miejscu nad Saint Angelo. Zakon nie może udzielić azylu, a sądy Maltańskie mają pełną jurysdykcję i stosuje się prawo Maltańskie. W drugim traktacie dwustronnym wymieniono szereg immunitetów i przywilejów. Do czasu Wielkiego oblężenia Malty w 1565 r. fort nadal zachował większość swoich średniowiecznych cech, ale zakon wprowadził szereg modyfikacji, w tym: Bastion D ' Homedes – zbudowany za panowania Juana de Homedes y Coscon. Od XVI wieku była mocno przebudowywana, zwłaszcza gdy została przekształcona w magazyn prochowy. Część Bastionu została zniszczona podczas ii Wojny Światowej, ale zniszczenia zostały naprawione w latach 90. Cavalier Ferramolino-wysoki cavalier w pobliżu bastionu D ' Homedes, zbudowany w latach 1542-1547.[24] jego dach miał osiem strzelnic, a kilka magazynków i Latarnia były również umieszczone na cavalier. Bateria De Guiral-niewielka Bateria morska po zachodniej stronie Fortu. Został nazwany na cześć Francesco de Guiral, jego dowódcy podczas Wielkiego Oblężenia. Bateria została przebudowana w XVII i XVIII wieku i ponownie przez Brytyjczyków. Większość obecnej konfiguracji Fortu pochodzi z przebudowy w 1690 roku. wśród funkcji dodanych Grunenbergh, były cztery baterie skierowane do wejścia do Grand Harbour. Baterie No. 1, NO. 2 i No. 4 zostały mocno zmienione przez Brytyjczyków, podczas gdy bateria No. 3 zachowuje więcej swoich oryginalnych funkcji. Pochówki W kaplicy Fortu St. Angelo pierwotnie pochowano następujących arcymistrzów: Philippe Villiers de l ' Isle-Adam (zm. 1534) Piero de Ponte (zm. 1535) Juan de Homedes y Coscon (zm. 1553) Claude de la Sengle (zm. 1557) Jednak ich szczątki zostały przeniesione do krypty Współkatedry św. Jana pod koniec XVI wieku. Ghost story Fort jest podobno nawiedzany przez szarą damę, kochankę rodziny Castellan De Nava. Historia mówi, że protestowała, że nie ma tego samego statusu co żona De Nava i obawiając się, że romans stanie się publiczny, nakazał swoim strażnikom, aby się jej pozbyli. Strażnicy zabili ją i zapieczętowali jej ciało w lochu Fortu. Po usłyszeniu, że strażnicy ją zabili i nie odesłali, De Nava rozkazał ich zabić. Duch szarej damy został po raz pierwszy zauważony na początku XX wieku, a ona była wulgarna i agresywna. Następnie odbył się egzorcyzm, a szarej damy nie widziano już od wielu lat. Jej duch pojawił się ponownie w czasie II Wojny Światowej, kiedy rzekomo uratowała życie kilku żołnierzy przed bombardowaniami z powietrza. Zgodnie z powszechnym przekonaniem, szczelne przejście zostało otwarte i znaleziono w nim szkielety szarej Damy i dwóch strażników. Odkrycie to nie jest odnotowane w żadnych oficjalnych dokumentach. Według niektórych rybaków fort jest również nawiedzany przez żołnierzy osmańskich straconych podczas Wielkiego Oblężenia w 1565 roku.