زنگوله 91 متر بلند یکی از سه برج های قرون وسطی که چشم پوشی از مرکز شهرستان قدیمی گنت است, دو نفر دیگر متعلق به کلیسای جامع سنت باوو و سنت نیکلاس" کلیسای. بلندترین برج ناقوس در بلژیک است. ناقوس خانه گنت به همراه ساختمانهای متصل خود متعلق به مجموعه ناقوس های بلژیک و فرانسه است که در فهرست میراث جهانی یونسکو"ثبت شده است. ساخت برج در سال 1313 پس از طراحی توسط استاد میسون جان ون هلست شروع شد. برنامه های وی هنوز در موزه شهر گنت حفظ شده است. پس از ادامه متناوب از طریق جنگ, طاعون و بحران سیاسی, کار به اتمام رسید در 1380. در اواخر این دوره بود که اژدهای طلاکاری شده از بروژ جای خود را در بالای برج به خود گرفت. قسمت بالایی ساختمان چندین بار بازسازی شده است, در بخش به جای تعداد فزاینده ای از زنگ. معمار محلی لیون کرویل در سال 1684 طرحی برای گلدسته باروک ساخت. طراحی او اجرا نشد و در سال 1771 مجتمع با گلدسته پس از طراحی توسط معمار به پایان رسید لویی "تی کینت. یک گلدسته نو گوتیک از چدن در سال 1851 روی برج قرار گرفت. این گلدسته اهنی بین سالهای 1911-1913 تخریب شد و با گلدسته سنگی فعلی جایگزین شد. این کارها به کارگردانی والنتین وارویجک انجام شد که طرح هایش از طرح اصلی قرن 14 الهام گرفته شده است. از طریق قرن ها, ناقوس دریایی نه تنها به عنوان یک برج ناقوس خدمت به اعلام زمان و هشدارهای مختلف, بلکه به عنوان یک برج مراقبت غنی شده و جایی که اسناد و مدارک امتیازات شهرداری نگه داشته شد. زنگ های موجود در ناقوس در ابتدا فقط به یک هدف مذهبی خدمت می کردند. به تدریج زنگ ها با تنظیم زندگی روزمره در شهر در حال رشد قرون وسطایی نقش سکولار پیدا کردند. زنگ اصلی در برج به نام رولاند نیز برای هشدار دادن به شهروندان گنت در مورد دشمن نزدیک یا نبرد مورد استفاده قرار گرفت. پس از تسخیر گنت, که در برابر او افزایش یافته بود, چارلز پنجم, امپراتور مقدس روم دستور حذف رولاند. سالن مستطیل شکل مجاور ناقوس دریایی برای دفتر مرکزی امور تجارت پارچه ساخته شده است که شهر را در قرون وسطی ثروتمند کرده است. در داخل, پشم رسما بازرسی و اندازه گیری شد; معاملات مذاکره شد. به عنوان صنعت پارچه اهمیت از دست داده, سالن به خود جلب کرد سرنشینان جدید, از جمله یک تیم شبه نظامی و یک مدرسه شمشیربازی. ساخت سالن پارچه ای " در سال 1425 شروع شد و 20 سال بعد به پایان رسید و تنها هفت یازده خلیج برنامه ریزی شده به پایان رسید. که در 1903, ساختار توسط چهار خلیج مطابق با طرح اصلی گسترش یافت. ضمیمه کوچک دوستیابی از 1741, به نام ماملوکر, به عنوان ورودی و گارد"بازدید کنندگان چهارم از زندان شهرستان که بخشی از سالن پارچه های قدیمی از اشغال 1742 به 1902. این نام به مجسمه خیریه رومی اشاره دارد که در بالای درگاه جلو قرار دارد. این افسانه رومی را در مورد زندانی به نام سیمون به تصویر می کشد. سیمون از گرسنگی به اعدام محکوم شد اما زنده ماند و در نهایت به لطف دخترش پرو که یک پرستار مرطوب بود که مخفیانه در هنگام ملاقات با شیر مادر به او شیر می داد. عمل خود را از خود گذشتگی مقامات تحت تاثیر قرار و برنده انتشار پدرش". اصطلاح " ماملوکر "به عنوان"مکنده پستان" ترجمه می شود.