کلیسای سنت نیکلاس قدیمی ترین کلیسای برلین است. منطقه اطراف کلیسا به محله نیکلاس معروف است و منطقه ای از ساختمانهای قرون وسطایی مرمت شده است. این کلیسا بین سالهای 1220 تا 1230 ساخته شده است و بنابراین همراه با کلیسای بانوی ما در الکساندر پلاتز نه چندان دور قدیمی ترین کلیسای برلین است. در اصل یک کلیسای کاتولیک رومی, کلیسای سنت نیکلاس یک کلیسای لوتری پس از اصلاحات پروتستان در رای دهندگان از براندنبورگ در شد 1539. در قرن 17, سرود نویسنده برجسته پل گرهارت وزیر این کلیسا بود, و کامپوزر یوهان کروگر مدیر موسیقی بود. متکلم برجسته لوتری شهردار فیلیپ یعقوب اسپنر از سال 1691 تا 1705 وزیر بود. از سال 1913 تا 1923 وزیر کلیسای سنت نیکلاس ویلهلم وسل بود که پسرش هورست وسل بعدا به عنوان یک نازی مشهور شد: این خانواده در نزدیکی زندگی می کردند جوردنسترا ارمه. در روز اصلاحات در سال 1938 ساختمان کلیسا برای اولین بار به جماعت خود خدمت کرد. سپس ساختمان, قدیمی ترین ساختار در برلین مناسب, تا به دولت داده شد, به عنوان یک سالن کنسرت و موزه کلیسایی مورد استفاده قرار گیرد. تعداد کلیساها به دلیل تجاری سازی روزافزون شهر داخلی کاهش یافته بود و محل های مسکونی توسط دفاتر و مغازه ها جایگزین می شدند. این جماعت بعدا با کلیسای بانوی ما ادغام شد. در طول جنگ جهانی دوم کلیسای سنت نیکلاس در اثر بمباران متفقین با شلیک بالای برج ها و سقف خود از دست داد. در سال 1949 همه طاق ها و ستون های شمالی فرو ریختند. ویرانه ها در برلین شرقی بود و تنها در سال 1981 بود که مقامات جمهوری دموکراتیک ژرمن شرقی با استفاده از طرح ها و برنامه های قدیمی مجاز به بازسازی کلیسا شدند. کلیسای سنت نیکلاس همانطور که امروزه دیده می شود عمدتا یک بازسازی است. امروزه این کلیسا عمدتا به عنوان موزه و گاهی اوقات به عنوان محل برگزاری کنسرت فعالیت می کند که توسط استیفتونگ استادموسیوم برلین (لندزموزه فرر کلتور و گشچته برلین) اداره می شود. این شهر به دلیل صوت مشهور است و کلیسای بازسازی شده به مجموعه ای زیبا از 41 زنگ مجهز شده است.