کاخ جلگاوا یا میتاوا بزرگترین کاخ به سبک باروک در کشورهای بالتیک است. این بنا در قرن 18 بر اساس طراحی بارتولومو راسترلی به عنوان اقامتگاه دوک های کورلند در پایتخت خود - میتاوا (امروزه جلگاوا) ساخته شده است. این کاخ توسط ارنست یوهان فون بیرون در سال 1738 در جزیره ای بین رودخانه لیلوپ و شاخه هایش تاسیس شد. این مکان محل اقامت دوکهای سابق کورلند سلسله کتلر و قبل از این قلعه قرون وسطایی متعلق به شوالیه های توتونیک بود. پس از سقوط بیرون از فضل در 1740, تمام کار ساخت و ساز متوقف شد, حتی اگر سقف کاخ بود هنوز تکمیل نشده است. کار پس از بازگشت بیرون از تبعید در سال 1763 از سر گرفته شد. علاوه بر راسترلی (که با مرگ حامی خود ملکه الیزابت تجارت خود را در سن پترزبورگ از دست داد) معمار دانمارکی سورین جنسن در این پروژه شرکت کرد و به کاخ جلوه ای از کلاسیک گرایی داد. دوک پس از اتمام ساخت و ساز در سال 1772 شش ماه در کاخ زندگی کرد. در سال 1779 جانشین وی پیتر فون بیرون میزبان ماجراجوی معروف الساندرو کالیوسترو در کاخ بود. پس از کورلند توسط امپراتوری روسیه در جذب شد 1795, کاخ به عنوان یک پناهگاه برای خانواده سلطنتی فرانسه در حال فرار از انقلاب فرانسه خدمت. لویی هجدهم فرانسه و خانواده اش بین سالهای 1797 و 1801 در این کاخ زندگی می کردند. در اینجا بود که ماری ارمرس-شارلوت از فرانسه در سال 1799 با لویی-انتین دوک انگول ارم ازدواج کرد. دکوراسیون داخلی کاخ در سال 1918 هنگام غارت و سوزاندن با عقب نشینی نیروهای سفید به فرماندهی پاول برموند-اولوف تخریب شد. این کاخ همچنین در طول نبردها در تابستان 1944 در جنگ جهانی دوم خسارات سنگینی متحمل شد. نمای بیرونی کاخ بین سالهای 1956 و 1964 مرمت شد اما فضای داخلی نه. دانشگاه کشاورزی لتونی از دوره شوروی در این کاخ اسکان داده شده است. کاخ جلگاوا یکی از کارهای بهتر راسترلی محسوب نمی شود. منتقدان به طراحی کسل کننده نما فاقد تنوع ریتمیک و غنای پلاستیکی اشاره می کنند که مشخصه راسترلی در دوره الیزابت است. همچنین کاخ به طور غیرمعمول برای راسترلی دارای پارک نیست و حیاط رژه نیز بسته نیست بلکه رو به چشم انداز شهری است. در اصل این کاخ از دو بال متصل به ساختمان اصلی تشکیل شده بود که شکل زیر را تشکیل می داد. در سال 1937 ساختمان چهارم به طور موثر بسته شدن محیط اضافه شد. از ویژگی های اهمیت تاریخی ویژه می توان به طاق دفن دوک های کورلند در زیرزمین جنوب شرقی اشاره کرد. همه دوک های کورلند از خانه های کتلر و بیرون بین سالهای 1569 تا 1791 در همان جا دفن شدند. این اتاق ها شامل 21 تابوت و نه تابوت چوبی است. این دخمه در سال 1819 به کاخ منتقل شد. منابع: ویکیپدیا