این وینچنزو اسکاموزی بود که از ساخت تاترو الیمپیکو در ویچنزا بازگشت و در سال 1588 برای دوک وسپاسیانو پروژه یک سالن دادگاه بین سالهای 1588 و 1590 طراحی شد. نمای بیرونی زیبا است 2 سفارشات: یکی از پایین, با پنجره ها, پورتال ها و لبه های احاطه شده توسط خاکستر استراحت بر روی یک ازاره بالا, و یکی از بالا, که با ستونهای دو دهاتی, سوله و پنجره برتری های مثلثی و منحنی حاوی فنجان تخم مرغ. گروه راهپیمایی کتیبه ای در کاپیتالی رم کووانتا فویت ایپسا روینا دوکت (همان ویرانه ها نحوه بزرگ بودن رم را یاد می دهند) دارد که شعاری است که در صفحه عنوان 2 از 7 کتاب معماری نوشته شده توسط بولونزی سباستیانو سریو وجود دارد. اتاق مستطیل شکل به 2 مربع تقسیم می شود که توسط مستطیل کوتاه ارکستر از هم جدا شده اند: یکی توسط صحنه و دیگری توسط غار نیم دایره اشغال شده است. یک ابتکار ورودی در پشت مخصوص هنرمندان (نوازندگان و بازیگران) است که امکان دسترسی به رختکن ها را فراهم می کند. در مرحله مرتفع صحنه ثابت طراحی شده توسط اسکاموزی وجود داشت که در نیمه دوم 700 تخریب شد. این نشان دهنده یک چشم انداز شهری, یک خیابان اندود شده با ساختمان های نجیب و بورژوازی. حس عمق با تمایل از مرحله و سقف کاذب برجسته شد, طاق بشکه ساخته شده از نی رودخانه بافته, گچ بری و رنگ ابی, کج بالاتر از مرحله خود را. ساختمان در صحنه از چوب ساخته شده بودند, گچ و بوم نقاشی شده در سنگ مرمر تقلید و سنگ تقلید. نقاشی های دیواری کناره های صحنه بخشی از صحنه بود و دیدگاه اسکاموزی را یکپارچه می کرد. در یک طرف کارگاه یک سلمانی سروسیکو قابل تشخیص است. از ساختار اصلی یک گلدان هماهنگ متشکل از یک تاج مجسمه به نمایندگی از خدایان اصلی المپ باقی مانده است. مجسمه های خدایان و قالب های گچ بری زیبا توسط مجسمه ساز ونیزی برناردینو کوادری به طرحی توسط اسکاموزی ساخته شده است. چهره های نقاشی شده تک رنگ در دیوار پشتی گلدان امپراتوران روم را به تصویر می کشد. در طاقچه ها 4 نیم تنه درج شده است که الهه سایبله و سه رهبر باستانی را به تصویر می کشد. 2 نقاشی دیواری بزرگ دیواری طاق های پیروزمندانه باستانی را به تصویر می کشد که زنا مرکزی او مناظر شهری را باز می کند. در سمت چپ پیازا دل کامپیدوگلیو و در سمت راست قلعه سانتانژلو نقاشی شده است. مطلبی که از طاق راست عبور می کند وقف امپراطور رودولف دوم هابسبورگ است که در سال 1577 وسپاسیان را به درجه دوک ارتقا داد. نقاشی های دیواری که در امتداد کل محیط اتاق اجرا بلافاصله تحت پوشش شبیه سازی یک ایوان سرپوشیده متحرک توسط نوازندگان, کمدین, خانم ها و شوالیه با توجه به گمرک از اواخر لباس پوشیدن 500. اشاره به سبک پاولو ورونی به ویژه در نقاشی های دیواری ویلا باربارو در میزر مشهود است. این ساختمان که در فوریه 1590 تکمیل شد با جشن های کارناوال افتتاح شد. یک شرکت سینمای پایدار که از طرف دوک حقوق می گرفت تا زمان مرگ وسپاسیانو در سابیونتا ماند و سپس سینما مانند کل شهر یک دوره طولانی افول را تجربه کرد.