کلیسای اس پیترو کورته در عصر لومبارد در قرن هشتم میلادی توسط شاهزاده اریچی دوم تاسیس شد که پایتخت لانگوباردیای کوچک را از بنونتو به سالرنو منتقل کرد. مساحت رسوبات سازه مذهبی در زمان روم توسط یک ساختمان حرارتی اشغال شده بود و سپس در قرن های اول عصر مسیحیت به عنوان محل عبادت و دفن مورد استفاده مجدد قرار گرفت. این کلیسا با عملکرد کلیسای خصوصی شاهزاده در منطقه ای که قبلا در زمان روم نامیده می شد قیام می کند و به مقدسین پیتر و پل اختصاص دارد. ستون پایه و اساس بقیه کلیسای کوچک کامی در فریجیداریوم از حمام روم, دوستیابی به سن فلاویان-تراژان, قرن سوم میلادی, ساختمان باستانی ارتفاع حدود حال 13 متر و با خزانه بشکه و خزانه متقابل پوشیده شده بود. اتاق در ابتدا با پنجره های بزرگ روشن می شد. در قرن اول عصر مسیحی, سپس, ساختمان به عنوان یک سالن مذهبی مورد استفاده مجدد قرار, به عنوان توسط سنگ نگاره مشهود دوستیابی از پنجم تا قرن هشتم میلادی.. در زمان سلطنت عارچی تخریب طاق ها و تقسیم ساختمان حرارتی به دو اتاق جدا شده توسط تیغه دیواری انجام شد. در بالا اتاق زیر شیروانی نمازخانه پالاتین ساخته شده است. بنابراین کلیسا دارای چهار طبقه بندی اصلی است: ساختمان حرارتی رومی; کلیسای اولیه مسیحی; نمازخانه کاخ لانگوباردا و در نهایت کاخ عمومی قرون وسطایی. این ساختمان در واقع مقر جلسات پارلمان در زمان سکولو بود این کلیسا به یک شبستان منفرد تقسیم شده است که توسط یک اپس نیم دایره به پایان رسیده است و برای جایگزینی اپس مستطیل شکل اصلی در طی مرمت قرن شانزدهم ساخته شده است. این مداخله که در حدود سال 1576 انجام شده است با اراده ابوت دسیو کاراچیولو انجام می شود و همچنین شامل ساخت راه پله فعلی به کلیسا است. برج ناقوس رومانسک که در ضلع شمالی کلیسا قرار دارد با اراده شاهزاده گویمارو دوم در حدود سال 920 میلادی به این برج ملحق شد که نشان از وقایع نگاری سالرنیتانوم دارد اگرچه کاوش های اخیر نشان داده است که برج ناقوس فعلی مربوط به دوره بعد از سکولو است تکیه بر دیوار مجموعه مذهبی یک کلیسای کوچک اختصاص داده شده به سنت است. دیوار جنوبی کلیسای کوچک, یکی در مجاورت سنت پیتر, دارای یک نقاشی قرن شانزدهم به نمایندگی از سنت. (امباکت)