کلیسای سانتا ماریا دی پورتوسالو که در اصل در لارگو دل ماندراچیو ایستاده بود و دارای یک بندر به اصطلاح مار مورتو یا مولو پیکولو بود بندر ماهیگیری که از طریق دو ورودی توسط پل هایی که استرادا نووا را اداره می کردند به دریا متصل می شد. از سی سالگی مارینا به خاک سپرده شد و سپس نوسازی منطقه شروع شد و در دوره پس از جنگ به پایان رسید و بافت شهری با منشا قرون وسطایی از بین رفت. از این رو, کلیسا به نظر می رسد جدا از زمینه خود, کاهش به یک تقسیم ترافیک اینسولا, تنها عنصر مقدماتی از محیط زیست. این بنا در سال 1554 به وصیت برناردینو بلادونا ساخته شد که به لطف مداخله باکره از دزدان دریایی و غرق شدن کشتی فرار کرد. این مقر برادری ملوانان بود که مهریه دختران فقیر را فراهم می کرد. مجموعه ای از سنگ قبرهای دیواری در نما و در مقدسات مراحل تاریخ کلیسا را از ریشه تا ترمیم های مختلف قرن هفت نوزدهم تا تقدیس سال 1770 ردیابی می کند. در این زمان نمای زیبایی که با گچ بری تزیین شده است با ستون ها و ستون ها و با یک ساعت در مرتبه دوم مشخص شده است که اشکال روکوکو گذشته از قبل به سمت کلاسیسیسم می چرخد باید ردیابی شود. کنجکاو پورتال است, با اشکالات تخت, با در تمپانوم تسکین مدونا از پورتوسالو, قرن هفدهم. در سمت چپ برج ناقوس قرن هفدهم, با یک گنبد پوشیده شده با کاشی های پلی کروم ماژولیکا.در نهایت به نت رنگی گنبد که با رویان زرد و سبز پوشانده شده توجه کنید. فضای داخلی با یک شبستان با دو کلیسای کوچک در هر طرف با سنگ مرمر پلی کروم پوشانده شده است که یک پلاک در مقدسات مانند محراب های جانبی به سال 1744 برمی گردد. بنابراین جنبه روکوکو را نشان می دهد که توسط گچ بری های مرتبه دوم تقویت شده و نقاشی ها و کنده کاری های قرن هفدهم بدون کنتراست جدی وارد می شوند. سقف چوبی طلاکاری شده قدیمی است, در مرکز شکوه ویرجین است, بوم توسط باتیستلو کاراچیولو, دوستیابی به 1634, سپس از یک لحظه اواخر, زمانی که هنر استاد به دور از کاراواگیسم تکیه به سمت کانادا پلاستیکی و طرح نقل مکان کرد. یکی دیگر از مبلمان از اعتبار بزرگ کانتور اعضای هیات نرده از محراب اصلی است, طراحی شده توسط دیونیسیو لازاری در 1647, نشان می دهد دکوراسیون سبزی ناپلی معمولی در مغازه, با درج از مادر از مروارید و سنگ های نیمه قیمتی, اما در کنار به نظر می رسد یک نقوش مربوط به کلیسا و ملوانان, یک کشتی, قرار داده شده در دو ستون, به ما از حفاظت مستمر استناد به یاد ملوانان اختصاص داده شده به باکره. محراب مرتفع مرمر که در حدود سال 1778 اعدام شده است توسط یک پدر ابدی و دو فرشته به پایان رسیده است که توسط جاکومو و انجلو ویوا مجسمه سازی شده است. بعدا در سال 1806 تنها فرشته سنت پیتر و سنت پل را مجسمه سازی کرد که در کنا در کناره های نقاشی قرن شانزدهم پورتوسالو قرار گرفت. در سمت راست کلیسا, جدا شده بر روی یک تخت گل, حذف از یک زمینه در حال حاضر نابود شده و به نقش یک تقسیم ترافیک کاهش, می ایستد منار مخروطی بنا در 1799 توسط طرفدار بوربن به مناسبت پیروزی خود را بر اسلحه فرانسه; در مرتبه اول, در مدال نمادهای شور هستند (یکی از دست رفته است), در دوم, در پانل های مستطیل شکل, مدونا پورتوسالو, سان جنارو و سانتانتونیو دی پادووا.