کلیسا و صومعه در قرن هشتم توسط برخی از راهبه ها که قسطنطنیه به عنوان یک نتیجه از جفا نمادین فرار تاسیس شد. این ساختمان در ابتدا سانتاندرا را در نیلو قرار داده بود. عنوان اصلی, که در زمان که از میثاق رها, از سانتا ماریا پرسو بود "دونارومیت "چیزی بیش از تغییر شکل محبوب"رومی در قسطنطنیه"است. بنابراین راهبه های قسطنطنیه و رومانی صومعه ای را در کنار کلیسای سانتاندریا در نیلو تاسیس کردند که سانتا ماریا دو پرس پرک نامیده می شد مردم ناپلی این صومعه را صومعه زنان رومانی یا رومیان قسطنطنیه و با انقباض دونارومیتا نامیدند.به گفته مورخ بارتولومیو کاپاسو این نام از نام خانواده ای گرفته شده است که صومعه را قبل از سال 1025 تاسیس کرده و دومینا نامیده می شود Aromata.in قرن سوم این مجموعه با ترکیب سایر کلیساها و کلیساهای کوچک در منطقه گسترش یافت. این کلیسا در سال 1535 با طرحی توسط معمار جیوان فرانچسکو دی پالما کاملا بازسازی شد. فضای داخلی دارای یک شبستان واحد با ده کلیسای کوچک است. سقف چوبی بین سالهای 1587 و 1590 توسط نونزیو فرارو و جیوان باتیستا ویگلیانته به طرحی توسط اندره ماگلیولو ساخته شده است. پانل های مرکزی سقف کار تودورو دی اریکو است در حالی که هشت نقاشی جانبی به دلیل ژیرولامو ایمپاراتو است. در گنبد نقاشی دیواری است, شروع شده توسط لوکا جوردانو و متوجه شدم در 1696 توسط جوزپه سیمونلی, نویسنده همچنین نقاشی های دیواری از خزانه و بادبان. ن