Ten charakter peryferyjności i wygody, jak zobaczymy, leży u podstaw zarówno siedemnastowiecznej restrukturyzacji kompleksu klasztornego, która powstała w XVI wieku, jak i dziewiętnastowiecznej decyzji o utworzeniu tam Wydziału weterynaryjnego. W swoich początkach Szkoła weterynaryjna, na życzenie Ferdynanda IV, została założona w menażerii przylegającej do wielkich koszar kawalerii na moście Maddalena (później koszary Bianchini), a tutaj, z wyjątkiem przerw z powodu dwóch ucieczek króla do Palermo, nauczanie w latach 1798-1815. W ramach licznych inicjatyw podjętych w ciągu dekady Francuski, aby Nowoczesny neapolitańskiego Królestwa, zdecydowano się na utworzenie innej szkoły weterynaryjnej dla celów wojskowych i cywilów, mające z jednej strony na opiekę nad końmi Dell\'armii, az drugiej strony w tych zwierząt gospodarskich w prawie równolegle do sposobu, w jaki do promowania postępu dell \' rolnictwo w Ogrodzie Botanicznym. Joachim Murat około 1813 roku wysłał do Francji, w prestiżowej szkole Alfort, pięciu młodych ludzi ," aby dowiedzieć się, z każdej głębokości, wszystkie gałęzie, które dotyczą utrzymania i uzdrawiania zwierząt gospodarskich przydatnych dla rolnictwa, a wraz z kontrolą konia, a tym samym mogą być instruktorami w tak różnych branżach zgodnie ze szczegółowym planem, zgodnie z tym, co jest praktykowane gdzie indziej". Wśród nich był Nicola Rispoli, który po powrocie został zaproszony do oceny przydatności, jako miejsce współczesnej szkoły weterynaryjnej, klasztoru San Maria degli Angeli alle Croci, już przeznaczonego po stłumieniu, które miało miejsce 25 lipca 1815 r., "(z wyjątkiem Kościoła i kwartyny znajdującej się po prawej stronie Moderna) dla stałych koszar wojskowych garnizonu Neapolu". Korzystne rozwiązanie zostało wdrożone dekretem Murata z 1815 r., zgodnie z którym postanowiono umieścić w nim szkołę z internatem dla 17 wojskowych i 33 cywilów, ogród warzywny dla roślin niezbędnych do weterynarii, teren pod trawnik i Szpital dla zwierząt. [...] \ n \ n from Tom "dziedzictwo architektoniczne Uniwersytetu Fryderyka" pod redakcją Arturo Fratta