کلیسای سنت دنیس در محل قبرستانی ساخته شد که دیونیسیوس اولین اسقف پاریس در حدود سال 250 به خاک سپرده شد. طبق افسانه ها مقدس توسط رومی ها یا در ارمل دو لا استناد-یا مونمارتر-سر بریده شد. پس از اعدام دیونیسیوس سر خود را برداشت و تمام راه را در اینجا راه می رفت. ابی دیونیسیوس (یا دنیس به زبان فرانسه) به زودی مورد احترام قرار گرفت و محل قبر وی به مقصد زیارتی تبدیل شد. سخنوری از اوایل قرن چهارم بر روی قبر وی ساخته شد. در سال 475 سنت ژنویو قدیس حامی پاریس دستور ساخت کلیسایی با کلیسا را صادر کرد که در سال 630 توسط پادشاه داگوبرت اول گسترش یافت. پس از دفن وی در سال 639 مقدمه به درجه ابی ارتقا یافت. اتصالات سلطنتی سلطنت پادشاه داگوبرت من شروع ارتباط نزدیک بین صومعه و پادشاهان فرانسه را مشخص کرد. تقریبا تمام پادشاهان و ملکه های فرانسه, تا پادشاه لویی هجدهم در 1824, پیدا شده است محل استراحت گذشته خود را در سنت دنیس. ابی بندیکتین سنت دنیس به قدرتمندترین ابی در کل فرانسه تبدیل شد و ابوت ها اغلب با سلطنت ها در روابط شخصی بودند. مشهورترین و تاثیرگذارترین ابات سنت دنیس ابوت سوگر مشاور پادشاهان لویی ششم و لویی هفتم بود. در حدود سال 1135 او یک پروژه ساختمانی را شروع کرد که کلیسای ابی را به شاهکاری از معماری اولیه گوتیک تبدیل کرد. این اولین ساختار در جهان بود و معماری خود را تحت تاثیر بسیاری دیگر از ساختمان های کلیسایی, از جمله نوتردام. انقلاب فرانسه انقلاب فرانسه در سال 1789 به قدرت ابی سنت دنیس پایان داد. صومعه, نمادی از سلطنتی, به طور کامل در تخریب شد 1792; تنها کلیسا ایستاده باقی مانده بود. انقلابیون همچنین مجسمه های داخلی و گورهای کلیسا را به شدت خسارت زدند. خوشبختانه بسیاری از بناهای تاریخی مقبره با خیال راحت کنار گذاشته شده بودند. این کلیسا در اواسط قرن نوزدهم توسط ویولت-لو-دوک که همان معمار مرمت نوتردام بود مرمت شد. کلیسا این کلیسا شاهکار معماری قرون وسطایی است. ما نمی دانیم که استاد ماسون بودند که ساختار با شکوه ساخته شده, اما تصور بر این است که ابوت قند تا حدودی برای طراحی بود. گروه کر و نمای غربی به قدری چشمگیر بودند که به الگویی برای کلیساهای جامع جدید در فرانسه و خارج از کشور تبدیل شدند. فقط یکی از دو برج نمای غربی (جلو) هنوز ایستاده است. برج شمالی بلافاصله پس از ساخت و ساز پس از اصابت صاعقه تخریب شد. یک برج شمالی جدید ساخته شد اما در قرن نوزدهم تخریب شد زیرا در شرف فروپاشی بود. نمای جلو سه پورتال به جای فقط یکی که هنجار در زمان بود. تازگی دیگر ردیابی ظریف پنجره گل رز بود که اجازه ورود نور بیشتری به ساختمان را می داد. این نما با مجسمه های متعددی تزیین شده بود که بیشتر در طول انقلاب فرانسه تخریب شد. داخلی این کلیسا به جای سه شبستان معمول پنج شبستان دارد. این کلیسا انقلابی بود به این معنا که بسیاری از ابداعات معماری منجر به ایجاد پنجره های بزرگتر و بزرگتر شد که منجر به فضای داخلی سبک تر و روشن تری شد. این کلیسا همچنین دارای طاق های دنده ای متقاطع بود و گروه کر بزرگ با سرپایی مضاعف هنجار ساخت کلیسای جدید را تعیین می کرد. بسیاری از پنجره های شیشه ای رنگی هنوز اصلی هستند. دیگران در طول انقلاب فرانسه نابود شدند و در قرن نوزدهم جایگزین شدند. یک گورستان سلطنتی کلیسای سنت دنیس به لطف موقعیت خود به عنوان کلیسای مقبره برای پادشاهان فرانسه اکنون بیش از هفتاد مجسمه و مقبره سلطنتی را در خود جای داده است. در مجموع وجود دارد 42 پادشاهان, 32 ملکه و 63 شاهزادگان و شاهزاده خانم در کلیسا به خاک سپرده. با تشکر از مجموعه بزرگی از بناهای تاریخی ایجاد شده در طول قرن ها, شما یک ایده خوب از تکامل هنر مراسم تشییع جنازه از قرون وسطی به قرن نوزدهم از. از مقبره های اولیه قرون وسطایی چیزی باقی نمانده است زیرا پادشاه لویی نهم در حدود سال 1263 تصمیم گرفت تمام گورهای پیشینیان خود را بازسازی کند. اولین مجسمه های قرن سیزدهم چهره های خوابیده متوفی را نشان می دهد. با گذشت سالها مجسمه ها واقع بینانه تر شدند. مجسمه در گذرگاه جنوبی چارلز پنجم که در سال 1380 درگذشت اولین پرتره واقع گرایانه است. در سال 1364 و در روزی که پادشاه تاجگذاری کرد ایجاد شد. در طول دوره رنسانس بناهای تشییع جنازه به اوج خود رسید و با بناهای باشکوه تزیین شده با مجسمه های متعدد به اوج خود رسید. نمونه های قابل توجه مقبره لویی دوازدهم و همسرش ان دو برتاگن (1515); هنری دوم و همسرش کاترین دو مدیچی (1573); و مقبره فرانسیس اول (1558), تمام شاهکارهای مجسمه سازی رنسانس. مجسمه کاترین دی مدیچی چنان واقع بینانه بود که ملکه از این امر امتناع ورزید و یک بنای یادبود مقبره دیگر را برای خود و شوهر فقیدش با مجسمه های ایده ال تر سفارش داد. ن دوران باروک چهره های خوابیده با مجسمه هایی از چهره های زانو زده مانند مجسمه های دعا کننده لویی شانزدهم و ماری انتوینت در گذرگاه جنوبی جایگزین شدند. در حدود سال 1830 هنگامی که بقایای پادشاه و ملکه از قبرستان مادلین در پاریس به سنت دنیس بازگشتند ایجاد شد. بقایای خود را در یک قبر جداگانه در دخمه هستند. قدیمی ترین مجسمه تشییع جنازه مربوط به پادشاه مروینگین است چیلدبرت اول در گروه کر. در نزدیکی گورهای کلوویس-اولین پادشاه مسیحی فرانکی-و فردگوند (درگذشت 597), همسر سوم پادشاه چیلپریک اول. مقبره سلطنتی در دخمه واقع, گروه کر و ترانزیت از کلیسا. این قسمت با حصار از بقیه جدا می شود. ورودی مقبره ها در خارج از درگاه جنوبی است.