این سایت برای اولین بار در تاریخ مکتوب توسط اسپانیایی ثبت شد کنکیستادور پدرو سیزا د لون. وی در سال 1549 هنگام جستجوی پایتخت اینکا به بقایای تیواناکو رسید قلاسویو. نامی که تیواناکو برای ساکنانش شناخته شده بود ممکن است از بین رفته باشد زیرا هیچ زبان نوشتاری ندارند.از زبان پوکینا به عنوان محتمل ترین زبان ساکنان باستانی تیواناکو یاد شده است. منطقه اطراف تیواناکو ممکن است از اوایل سال 1500 قبل از میلاد به عنوان یک دهکده کوچک کشاورزی مسکونی بوده باشد.در طول مدت زمان بین 300 سال قبل از میلاد و 300 میلادی, تیواناکو تصور می شود یک مرکز اخلاقی و کیهان شناسی برای امپراتوری تیواناکو که بسیاری از مردم زیارت ساخته شده است. محققان بر این باورند که قبل از گسترش قدرتمند خود به این جایگاه دست یافته است empire.In 1945, ارتور پوسنانسکی تخمین زد که تیواناکو بر اساس تکنیک های باستان شناسی خود مربوط به 15000 سال قبل از میلاد است. در قرن 21, کارشناسان به این نتیجه رسیدند تاریخ پوسنانسکی نامعتبر و یک "نمونه متاسفم از شواهد اخترباستفاده سو." سازه های که در تیواناکو کاوش های باستان شناسی شده اند عبارتند از: اکاپانا, اکاپانا شرق, و پوماپونکو سیستم عامل پا, کالاساسایا, خری کالا, و محوطه پوتونی, و معبد نیمه زیرزمینی. این ممکن است توسط مردم بازدید. اکاپانا یک ساختار هرمی تقریبا متقاطع است که 257 متر عرض و 197 متر عرض در حداکثر و 16.5 متر طول دارد. به نظر می رسد در مرکز خود یک دادگاه غرق شده است. این تقریبا توسط یک حفاری عمیق غارتگران که از مرکز این سازه تا ضلع شرقی خود امتداد دارد نابود شد. مواد حفاری غارتگران از سمت شرقی اکاپانا ریخته شد. یک راه پله با مجسمه در ضلع غربی خود وجود دارد. مجتمع های مسکونی احتمالی ممکن است گوشه های شمال شرقی و جنوب شرقی این سازه را اشغال کرده باشند. در ابتدا تصور می شد که اکاپانا از یک تپه اصلاح شده ساخته شده است. مطالعات قرن بیست و یکم نشان داده است که این یک تپه خاکی ساخته دست انسان است که با مخلوطی از بلوک های سنگی بزرگ و کوچک روبرو شده است. به نظر می رسد خاک متشکل از اکاپانا از "خندق" اطراف سایت حفر شده است.تخمین زده می شود که بزرگترین بلوک سنگی در اکاپانا ساخته شده از اندزیت 65.70 تن وزن داشته باشد.ساختار احتمالا برای رابطه شمن و پوما و یا تحول از طریق تغییر شکل بود. زبانه پوما و سر انسان گل میخ تراس بالا. شرق اکاپانا در ضلع شرقی اوایل تیواناکو ساخته شده است. بعدا مرزی بین مرکز تشریفاتی و منطقه شهری در نظر گرفته شد. از کف ماسه و خاک رس ضخیم و تهیه شده ساخته شده بود که از گروهی از ساختمانها پشتیبانی می کرد. از خاک رس زرد و قرمز در مناطق مختلف برای اهداف زیبایی شناختی استفاده می شد. این تمیز از تمام امتناع داخلی جاروب شد, نشانه اهمیت زیادی خود را به فرهنگ. پوماپونکو یک سکوی ساخته دست بشر است که در محور شرق به غرب مانند اکاپانا ساخته شده است. این یک تپه خاکی تراس مستطیل شکل است که با بلوک های مگالیتیک روبرو شده است. در امتداد محور شمال به جنوب 167.36 متر عرض و در امتداد محور شرق به غرب 116.7 متر عرض دارد و 5 متر ارتفاع دارد. پیش بینی های عرض 20 متری یکسان از گوشه های شمال شرقی و جنوب شرقی پوماپونکو 27.6 متر از شمال و جنوب امتداد دارد. دادگاه های دیواری و بدون دیوار و یک گردشگاه با این ساختار مرتبط هستند. ابعاد 6.75 در 38.72 متر است و با بلوک های سنگی بزرگ سنگ فرش شده است. این "پلاتافرم ل ارمتیکا"نامیده می شود. پلاتافرم ل ارمتیکا شامل بزرگترین بلوک سنگی موجود در سایت تیواناکو است.پونس سنگینس بلوک تخمین زده می شود به وزن 131 تن. دومین بلوک سنگی بزرگ موجود در پوماپونکو 85 تن تخمین زده می شود. کالاساسایا یک حیاط بزرگ به طول بیش از سیصد فوت است که با یک دروازه بلند مشخص شده است. در شمال اکاپانا و غرب معبد نیمه زیرزمینی واقع شده است. در حیاط جایی است که کاوشگران دروازه خورشید را پیدا کردند. از اواخر قرن 20, محققان نظریه پردازی کرده اند که این محل اصلی دروازه نیست. یک حیاط غرق شده مربع شکل که برای محور شمال به جنوب و نه شرق به غرب بی نظیر است.دیوارها با سر زبانه بسیاری از سبک های مختلف پوشیده شده, نشان می دهد که ساختار برای مقاصد مختلف بیش از مورد استفاده مجدد قرار گرفت time.It با دیوارهای ستون های ماسه سنگ و بلوک های کوچکتر از سنگ تراشی خاکستر ساخته شده است.وزن بزرگترین بلوک سنگی در کالاساسایا 26.95 تن تخمین زده می شود. در بسیاری از سازه های سایت دروازه قابل توجه هستند; کسانی که از مقیاس به یاد ماندنی در تپه های مصنوعی قرار داده شده, سیستم عامل, و یا دادگاه های غرق شده. بسیاری از دروازه ها شمایل نگاری "خدایان کارمند" را نشان می دهند."این شمایل نگاری در برخی از کشتی های بزرگ نیز استفاده می شود که نشان دهنده اهمیت فرهنگ است. این شمایل نگاری بیشتر در دروازه خورشید وجود دارد. دروازه خورشید و سایر دروازه های واقع در پوماپونکو کامل نیستند. اینها بخشی از یک قاب فرورفتگی معمولی معروف به محفظه را از دست می دهند که به طور معمول دارای سوکت هایی برای گیره ها برای پشتیبانی از اضافات بعدی است. این نمونه های معماری و همچنین دروازه اکاپانا که اخیرا کشف شده اند دارای جزییات منحصر به فردی هستند و مهارت بالایی در برش سنگ نشان می دهند. این دانش هندسه توصیفی را نشان می دهد. منظم بودن عناصر نشان می دهد که بخشی از یک سیستم نسبت هستند. نظریه های زیادی در مورد مهارت ساخت معماری تیواناکو مطرح شده است. یکی اینکه از لوکا استفاده کردند که اندازه گیری استاندارد حدود شصت سانتی متر است. بحث دیگر مربوط به نسبت فیثاغورث است. این ایده خواستار مثلث راست در نسبت پنج به چهار به سه مورد استفاده در دروازه برای اندازه گیری تمام قطعات. سرانجام پروتزن و نایر استدلال می کنند که تیواناکو سیستمی برای عناصر منفرد وابسته به زمینه و ترکیب داشت. این است که در ساخت و ساز از دروازه های مشابه اعم از کوچک به اندازه به یاد ماندنی نشان داده شده است, اثبات این که عوامل پوسته پوسته شدن نسبت تاثیر نمی گذارد. با هر عنصر اضافه شده, قطعات منحصر به فرد به جا با هم منتقل شدند. به عنوان جمعیت رشد, سوله شغلی توسعه, و مردم شروع به تخصص در مهارت های خاص. بود افزایش در صنعتگران وجود دارد, که در سفال کار می کرد, طلا و جواهر و منسوجات. تیواناکو مانند اینکاهای بعدی موسسات تجاری یا بازار کمی داشت. بجای, فرهنگ تکیه بر توزیع مجدد نخبگان.یعنی نخبگان امپراتوری اساسا تمام تولیدات اقتصادی را کنترل می کردند اما انتظار می رفت تمام منابع مورد نیاز برای انجام عملکرد خود را در اختیار هر فرد عادی قرار دهند. مشاغل انتخاب شده شامل کشاورزان, دامداران, دامداران, و غیره. چنین جدایی مشاغل با طبقه بندی سلسله مراتبی در داخل امپراتوری همراه بود. نخبگان تیواناکو در داخل چهار دیوار زندگی می کردند که توسط یک خندق احاطه شده بودند. برخی معتقدند این خندق برای ایجاد تصویری از یک جزیره مقدس بود. در داخل دیوارها تصاویر زیادی به منشا انسانی اختصاص داده شده بود که فقط نخبگان می دیدند. افراد عادی ممکن است فقط برای اهداف تشریفاتی وارد این سازه شده باشند زیرا مقدسترین زیارتگاه ها بوده است.