نمای اصلی کلیسای جامع ارمورا که با گرانیت گل رز ساخته شده است شبیه کلیسای جامع لیسبون است. دو برج عظیم خود را, تکمیل شده در قرن 16, سمت یک نارتکس (گالری ورودی), که محصور پورتال اصلی. در بالای نارتکس یک پنجره عظیم با ردیابی گوتیک وجود دارد که فضای داخلی را روشن می کند. هر برج منار مخروطی متفاوتی دارد که یکی از این برج ها با کاشی های رنگی قرون وسطایی پوشانده شده است. دیوارهای بیرونی کلیسای جامع ارمورا مانند سایر کلیساهای پرتغالی زمان با کرنل ها و همچنین کوربل های تزیینی تزیین شده است. برج فانوس بر فراز گذرگاه بسیار زیبا است. این یک ردیف پنجره دارد که منطقه عبور را با نور استحمام می کند. منار مخروطی خود را, و همچنین منار مخروطی از برج بالای عبور از جناح, توسط شش برج احاطه, و هر برجک یک کپی مینیاتوری از برج خود است. طراحی برج شبیه به کلیسای جامع زامورا و توره دل گالو از کلیسای جامع قدیمی سالامانکا است. رسولان گوتیک در پورتال اصلی کلیسای جامع ارمورا پورتال اصلی اوگوال شاهکاری از مجسمه سازی گوتیک پرتغالی است. ستون های مرمر توسط مجسمه های عظیمی از رسولان اعدام شده در دهه 1330 شاید توسط مجسمه سازان استاد پرو (مستر پرو) و تلو گارسیا اشغال شده است. این بهترین در نوع خود در پرتغال است. چنین مجسمه های گوتیک ایستاده در پرتغال بسیار نادر است. معمولا با گورهای یادبود همراه هستند. داخلی کلیسای جامع ارمورا که عمدتا بین سالهای 1280 و 1340 ساخته شده بود به دنبال نقشه طبقه کلیسای جامع لیسبون طراحی شده بود که در نیمه دوم قرن 12 به سبک رومانسک ساخته شده بود. مانند که کلیسای, سازندگان کلیسای جامع ارمورا یک کلیسای صلیب لاتین با یک ترانشه طراحی, یک شبستان بالاتر از دو راهرو خود, یک تریفوریوم (گالری قوسی بیش از راهرو مرکزی) و یک اپس با سه کلیساهای کوچک. عبور از ترانشه توسط گنبدی پشتیبانی می شود که توسط پناندتیوز و یک فانوس هشت ضلعی پشتیبانی می شود. ترانزیت ها توسط دو پنجره گل رز گوتیک روشن می شوند که یکی با ستاره صبح و دیگری با گل رز عرفانی. شبستان بزرگ دارای یک طاق بشکه ای نوک تیز است. فضای داخلی با استفاده از ملات سفید بر روی دیوار بالا لخت برجسته, ستون ها و خزانه. نمایی از شبستان مرکزی کلیسای جامع ارمورا. نمازخانه اصلی باروک در پس زمینه است. گالری های قوسی فوقانی (تریفوریوم) روی شبستان نیز دیده می شود. در ورودی, در دو خلیج اول, است یک گروه کر بالا منولین توسط معمار دیوگو د درودا وجود دارد (اوایل قرن 16), با خرک گوتیک خوب. گروه کر بالا دارای غرفه های کر به سبک منریست است که در سال 1562 توسط مجسمه سازان از انتورپ روی بلوط تراشیده شده است. با نقش برجسته های مجسمه سازی اساطیری و صحنه هایی از زندگی درباری و مهمانی های شکار و زندگی در مزرعه تزیین شده اند. در نزدیکی ورودی نیز یک ارگان باستانی وجود دارد که قدیمی ترین عضوی است که هنوز در پرتغال فعالیت می کند و مربوط به حدود سال 1544 است و توسط هیتور لوبو اعدام شده است. در سمت چپ ورودی غرفه تعمیدگاه کوچک با نقاشی دیواری به تصویر می کشد غسل تعمید مسیح, 18هفتم قرن ازولخوس و 16هفتم قرن منولین نرده های فرفورژه. در وسط شبستان مرکزی یک محراب بزرگ باروک با یک مجسمه گوتیک پلی کروم از یک مریم مقدس باردار وجود دارد (نوسا سنهورا دوو) (قرن 15) رو به روی باکره یک مجسمه رنسانس پلی کروم از فرشته فرشته گابریل وجود دارد که به اولیویه گنت (قرن 16) نسبت داده شده است. نمازخانه اصلی بین سالهای 1718 تا 1746 کاملا بازسازی شد و اثری با حمایت شاه جان پنجم ساخته شد. سبک مورد علاقه پادشاه و معمار او باروک رومی بود, با دکوراسیون سنگ مرمر پلی کروم (سنگ مرمر سبز از ایتالیا, سنگ مرمر سفید از منتس کلاروس, سنگ مرمر قرمز و سیاه و سفید از سینترا) و محراب نقاشی. اگر چه سبک خود را واقعا به داخل قرون وسطی از کلیسای جامع مناسب نیست, نمازخانه اصلی است با این حال یک شاهکار باروک ظریف. محراب اصلی دارای دکوراسیون مجسمه ای توسط انتونیو بلینی ایتالیایی است. منول دیاس مجسمه ساز پرتغالی نویسنده عیسی مصلوب شده بر روی محراب است که بر اساس نقاشی نقاش پرتغالی ویرا لوسیتانو ساخته شده است. نقاشی محراب اصلی توسط اگوستینو ماسوچی ایتالیایی اعدام شد. 13 پانل از رنگ اصلی فلاندرز قابل برگشت از نمازخانه اصلی را می توان در موزه ارمورا مشاهده کرد. ریبل در حدود سال 1500 به کارگاهی در بروژ توسط اسقف افونسو دو پرتغال سفارش داده شد. نمازخانه (کاپلا دو اسپور ارمو) در گذرگاه چپ در دهه 1520 به سبک منولین بازسازی شد. اکنون دارای یک پورتال مرمر رنسانس زیبا با مجسمه ای از سنگ مرمر توسط نیکولو شانترن, طاق گوتیک و یک محراب منریست با نقاشی" نزول از صلیب " ساخته فرانسیسکو نونز (حدود 1620). کلیسای کوچک در کلیسای راست مقبره اومانیست را در خود جای داده است وé دی رزنده (قرن 16). در این کلیساها نیز به خاک سپرده شده است جو ارمو مندس دو واسکونسلوس, فرماندار لواندا در زمان سلطنت منول اول, و از ارملوارو دا کوستا, سفیر و زره پوش پادشاه منول. صومعه های کلیسای جامع بین سالهای 1317 و 1340 به سبک گوتیک ساخته شده اند و دوباره نفوذ صومعه های کلیسای جامع لیسبون را نشان می دهد. با وجود استفاده از اثری اواخر گوتیک, استفاده از گرانیت در ساخت و ساز خود را می دهد این تصور کلی سنگین به دنبال. هر گوشه ای از گالری ایوان دارای یک مجسمه گوتیک مرمر از یکی از چهار انجیلی است. پدرو, سازنده صومعه, ویژگی های مقبره خود را با شکل خوابیده, یک مجسمه از فرشته فرشته گابریل و یک مجسمه چند رنگ از مریم. طبقه فوقانی صومعه, قابل دسترسی از طریق یک راه پله مارپیچی, پیشنهادات یک نمایش بزرگ از کلیسای جامع و چشم انداز اطراف.