بعدا بین سالهای 1515 و 1534 با افزودن نمازخانه های جانبی بزرگ شد. برج ناقوس در سمت چپ نیز به سال 1533 برمی گردد. این کلیسا تا سال 1729 ارتدکس بود که مراسم لاتین معرفی شد. نما, در ارتفاع راس تمپانوم, دارای یک مدونا و کودک دوستیابی به قرن ششم. پورتال ورودی حک شده در سنگ به هنرمند نیکولا دا ملیسانو نسبت داده می شود و ساختار بدوی کلیسا را به یاد دارد. در سمت چپ کلیسا پورتال جانبی باروک توسط یک لونت که نمایشی سنگی از پیتا را در خود جای داده است برتری دارد التوبلو پرسیو. همچنین در سمت چپ برج ناقوس مربعی با سه سفارش وجود دارد که دارای یک نقش برجسته است که در مرتبه دوم با مقدسین پیتر و پل و پدر ابدی واقع شده است. فضای داخلی با سه شبستان در طول قرن ها چندین بازسازی داشته است. در داخل کلیسا چندین اثر با اهمیت قابل توجه وجود دارد: پلی پتیچ از سیما دا کنگلیانو, یک کار پر زرق و برق دوستیابی به 1499 و تشکیل شده توسط 18 جداول محصور در یک قاب چوبی با شکوه در صنوبر; مصلوب شدن سال 1629 ساخته شده توسط پدر فرانسیسکن اومیل دا پترالیا; ارگان بزرگ باروک متشکل از 321 لوله است که در سال 1749 توسط استاد روبینو دا کاستلانتا با استفاده از لوله های ارگان قرن شانزدهم ساخته شده و در سال 1993 بازسازی شده است. این کلیسا همچنین خانه های چند نقاشی دوستیابی از قرن شانزدهم و هجدهم, از جمله در اپسه, یک مدونا با کودک در شکوه در میان پرستاران الیجیوس و کارلو بورومو و یکی دیگر از به نمایندگی از فرض وجود دارد, هر دو به الساندرو فراکانزانو منسوب, پدر معروف ترین سزار و فرانچسکو[1]; رسوب از صلیب, مورخ, هم, بین شانزدهم و قرن هفدهم, کار یک شاگرد انتونیو پایدار[1], واقع در نزدیکی محراب دوم در سمت چپ شبستان; یک بوم توسط پیترو انتونیو فرو 1607 به تصویر می کشد مدونا با کودک و سانتی بارتولومیو الکترونیکی مارتینو, همچنین در اپس; مدونا از تسبیح, امضا شده توسط جروم تودیسکو و مورخ 1634, در محراب اول در راهرو راست. در شبستان سمت راست نیز نمازخانه ای با محراب سنت انتونی پادوا وجود دارد که دو نقش برجسته مربوط به قرن سوم است. پلی پتیچ, اعدام در 1499 توسط جیوان باتیستا سیما, احتمالا در لایپزیگ توسط دوک وینچنزو گونزاگا از مانتوا توسط دون مارکانتونیو مازونه خریداری شد, استاد دی کاپلا از گونزاگا در پایان قرن شانزدهم; یا, با توجه به یک سنت محلی, در ونیز در خریداری شد 1598 توسط مازون خود, اسقف اعظم میگلیونیکو و همچنین نوازنده و محقق. این کلیسا در کلیسای کلیسا قرار می گرفت و توسط خود مازون هنگام عزیمت از میگلیونیکو به صومعه قبل از صومعه صومعه فرانچسکو اهدا می شد. پلی پتیچ از هجده صفحه تشکیل شده است که در چهار سفارش مرتب شده اند و در مرکز مدونا بر تخت نشسته با کودک با کتیبه "ایوانس / باپتیستا / پ / 1499" بر روی پایه نشان می دهد: در طرفین, تمام قد, سنت فرانسیس, سنت جروم. سیما دا کنگلیانو: مدونا و کودک (کلیسای مادر سانتا ماریا مگیوره) از پادوا به ترتیب بالا, نیم نیم تنه, س.لودویکو, س. لودویکو, س. برناردینو و اس. کاترینا دالساندریا; در سیماسا, مسیح قدم بین بشارت و فرشته اعلام; سرانجام, در پردلا, پرستاران پروتومارتیر فرانسیسکن. لوح مرکزی پردلا که شاید مولودی به تصویر کشیده شده باشد گم شده است. تکه تکه شد و در قاب فعلی ساخته شده در سال 1782 توسط بارونهای چاه میگلیونیکو دوباره مونتاژ شد که در صفحه مرکزی در پایین سمت راست نشان خانوادگی را اضافه کرد. در سال 1907 محقق مارتیناکرناگل به دلیل مقایسه با محراب نادیده گرفته شد دراگان ("مدونا دلارنسیو" از گالریا دلواکادمیا در ونیز در حدود سال 1496) این را به جیوان باتیستا سیما دا کنگلیانو نسبت داد. طرح معماری همان چیزی است که قبلا در پولیپتیچ کلیسای کلیسای اولرا (1489) و خاص پولیپتیچ جی بی سیما دا کنگلیانو استفاده شده است: مسیح (کلیسای مادر سانتا ماریا مگیوره) در کلیسای کلیسای اس فیور (تلویزیون) (1507) مجددا مورد استفاده قرار می گیرد. پس زمینه طلایی پولیپتیچ اولرا با فضای باز عبور شده توسط ابرهای سیروس پر و پشت مدونا و مقدسین تمام قد با مناظر تپه هایی که به سمت ساحل های روستایی با حمام کلیسا شیب دارند جایگزین می شود. ارقام باکره و مقدسین, بی سر و صدا و ساکت, در ارتباط کامل با چشم انداز اطراف, توسط طرحی با هندسه بسیار ساده و دقیق توصیف می شود که توسط طیف وسیعی از رنگ ها ظاهرا سرد اما با ظرافت درجه بندی و با ترکیبی از وضوح منحصر به فرد گسترش یافته است. پلی پتیچ چندین بار بازسازی شده است: اولین مداخله به سال 1928 برمی گردد و مداخله سریع بعدی در سال 1962 به مناسبت نمایشگاه در ترویزو انجام می شود. در سال 1964 هجده پانل در انستیتوی مرمت مرکزی که کل ترمیم انجام شد به رم منتقل شد: تکیه گاه های چوبی از گچ کاری قرن هجدهم رها شدند و توسط کرم های چوبی ضد عفونی شدند و در ترک ها جبران شدند و با رزین و فلج تثبیت شدند. پس از نقاشی دستکاری شده بود و با یک لایه از خاک و رنگ اکسید پوشیده شده بودند, نقاشی تمیز شد و دوباره متعادل با اب رنگ و شکاف ادغام شدند. در سال 1972 کل ضد عفونی کار ضروری بود در سال 1989-90 مرمت قاب قرن هجدهم انجام شد. که در 1997, قبل از بازگشت به شهرستان از میگلیونیکو, بازسازی پالیوتو و تجدید نظر در قاب های چوبی طلاکاری شده توسط مرمتگران از سرپرستی میراث هنری و تاریخی ماترا انجام شد (برگرفته از میگلیونیکوب