Dokumenty świadczą o jego istnieniu już od 1020 roku. Rozbudowana i zmieniona w XVIII wieku, zachowuje po lewej stronie fasady ślady pierwotnej struktury: obramowanie poprzednich drzwi, teraz otoczone murem, oraz rzeźbiony nadproża z XV-wiecznego piaskowca, który znajduje się po lewej stronie fasady, zdecydowanie najstarsza chrześcijańska rzeźba Garfagnana. W tej płaskorzeźbie uczeni od czasu do czasu wychwytywali elementy protoromaniczne, motywy inspirowane Bizancjum, wzniosłe wyrażenia lokalnego kunsztu w obróbce kamienia w ostatnich stuleciach. Skoczek jest podzielony na sześć sekcji, pośrodku znajduje się Madonna na tronie z Dzieciątkiem Jezus, a po bokach czterech świętych. Postać po lewej może reprezentować wiernego, który go podarował. Z drugiej strony Święty w ostatnim panelu po prawej stronie jest określany jako święty Antoni opat. Płaskorzeźba pojawiła się wraz ze spadającym tynkiem pokrywającym ją dopiero w latach 50. Ale jednym z dzieł wartych odwiedzenia w Kościele jest tryptyk, który znajduje się za głównym ołtarzem. Zwykle w Borcillianie praca nazywa się Ankona, która pochodzi od grecko-Bizantyjskiego eikòna (obraz) i została zrealizowana w drugiej połowie 1400 roku przez mistrza Borcilliana, później zidentyfikowanego w Pietro da Talada mały kraj Apenin Emiliano, w Gmina Busana di Reggio Emilia. Istnieje kilka dzieł tego artysty obecnych w dolinie, od Corfino przez Camporgiano po Stazzemę. W centralnej części tryptyku mamy Madonnę siedzącą z Dzieciątkiem, między Świętym Prospero po lewej stronie a Świętym Mikołajem Bari (z granatem w ręku) po prawej stronie.W predell reprezentowanych jest Dwunastu Apostołów. Na szczycie, na szczytach, Archanioł Gabriel, Bóg Ojciec, Dziewica Maryja w momencie ogłoszenia wcielenia.