قلعه Malaspina di Fosdinovo یک اقامتگاه تاریخی است که توسط A.D.S.I ثبت شده است. - انجمن خانه های تاریخی ایتالیا - و توسط سرپرست میراث هنری و معماری. این قلعه در شهر Fosdinovo در استان Massa Carrara واقع شده است و بزرگترین و بهترین قلعه در Lunigiana است. اولین کسی که مالاسپینا نامیده شد آلبرتو، از نوادگان مستقیم اوبرتو، زاده خانواده نجیب و برجسته اوبرتنگی (945 پس از میلاد) بود. تئوری ها و افسانه ها در مورد ریشه این نام به هدر می رود. یکی از اینها که در نقاشی نگهداری شده در اتاقی از قلعه به تصویر کشیده شده است، منشأ آن را به سال 540 پس از میلاد می رساند. زمانی که نجیب زاده جوان آچینو مارتزیو انتقام مرگ پدرش را گرفت و با غافلگیری پادشاه فرانک ها، تئودوبورتو در خواب و سوراخ کردن خار در گلوی او، انتقام گرفت. فریاد ناامیدانه شاه «آه! خار بد!» باعث ایجاد نام خانوادگی و بعداً شعار خانواده "Sum mala spina bonis, sum bona spina malis" شد. قلعه، دشمنی یکی از شاخه‌های Malaspina del Ramo Fiorito از قرن چهاردهم تا هجدهم، دارای اهمیت تاریخی و معماری قابل‌توجهی است. ساخت قلعه باشکوه که به طرز باورنکردنی با صخره های ماسه سنگی ترکیب می شود تا جایی که به نظر می رسد در سنگ کنده کاری شده است، در نیمه دوم قرن دوازدهم آغاز شد. در سال 1340 که به تسلط و دفاع از کاسترو بدوی فوسدینوو ارتقا یافت، به طور رسمی توسط اشراف فودینوو به اسپینتا مالاسپینا واگذار شد. بنابراین او مارکیزه فوسدینوو را که در قلعه ساکن بود، ایجاد کرد که برادرزاده‌اش گالئوتو بعداً آن را بزرگ و تزئین خواهد کرد. قلعه Fosdinovo شامل یک پلان چهار ضلعی با چهار برج گرد، یک سنگر نیم دایره، دو حیاط داخلی، مسیرهای پیاده روی بالای پشت بام ها، باغ های معلق، پاساژها و یک پاسگاه به سمت کشور است که در زمان های قدیم "سنبله" نامیده می شد، ابزار دفاعی مهیب. - نوعی دروازه خانه - درب ورودی قرن سیزدهمی که در زمان‌های قدیم توسط یک پل متحرک محافظت می‌شود، به حیاط کوچکی به سبک رومی خالص منتهی می‌شود که در آن ستون‌های مرمری طاق‌های بالایی را نگه می‌دارد. از حیاط کوچکی که زمانی اسلحه‌های دفاعی در آن قرار داشتند، پله‌های وسیعی که به حیاط مرکزی بزرگ منتهی می‌شدند. این یک رواق زیبا از دوران رنسانس با ستون‌های سنگی، یک چاه و یک سردر زیبای مرمری قرن شانزدهمی دارد که ما را با بازدید از اتاق‌های قلعه آشنا می‌کند، مبله و نقاشی‌شده در پایان دهه 1800: سالن ورودی، اتاق غذاخوری. با شومینه بزرگ قرن هجدهم و سرامیک های داروخانه قرن هفدهم، اتاق تاج و تخت، سالن بزرگ با سالن های مجاور و اتاق تله با اتاق شکنجه در زیر. گفته می شود که از این اتاق مارکیز کریستینا پالاویسینی، زنی شرور و شهوتران، عاشقان خود را با انداختن آنها به در تله ای که در پای تخت قرار داشت، از بین برد. و دام ها در انحصار قلعه بودند. سه نفر بودند، دو نفر در ایوان مشرف به باغ و یکی در برج گوشه. در پایه آنها چاقوهای تیز با نوک آن به سمت بالا تعبیه شده بود، به طوری که بخت برگشته به محض سقوط از در تله فعال شده با فنر، بلافاصله توسط مرگ دستگیر شد. علاوه بر این ابزارهای وحشتناک شکنجه، یکی دیگر از ابزارهای وحشتناک تر وجود داشت. این یک کشتی بازو بود که از دیوار برج بیرون زده بود، یک قرقره و حلقه ای که با دیواره در زمین بسته شده بود، با طناب به آن متصل می شد. شکنجه شده را آویزان کردند و زیر چشمان تمام شهر آویزان کردند تا اینکه مرد. در قدیمی‌ترین برج شرقی «اتاق دانته» قرار دارد که بنا به روایتی شاعر بزرگ در دوران تبعید در قلعه میزبان می‌خوابید. نقاشی های دیواری تالار بزرگ مرکزی دوستی باستانی دانته با مالاسپیناها را به تصویر می کشد. بازدید از قلعه در طبقات بالا در میان اتاق‌های مبله بی‌شمار دیگر و در امتداد پیاده‌روی گشتی، بالای پشت بام‌ها ادامه دارد که منظره‌ای پانوراما با زیبایی بی‌نظیر را به نمایش می‌گذارد.