باغ گیاه شناسی که در قسمت جنوبی ساحل روزولینا ماره واقع شده است، مساحتی در حدود 44 هکتار را پوشش می دهد. این منطقه توسط منطقه ونتو در سال 1990 در منطقه ای ایجاد شد که بعداً به عنوان سایت اهمیت جامعه (S.I.C.) اعلام شد و بخشی از پارک منطقه ای ونتو در دلتای پو شد، هدف آن حفظ یک محیط طبیعی منحصر به فرد با علاقه علمی قابل توجه است. بازدید از محیط‌های باغ گیاه‌شناسی ساحلی را می‌توان به لطف سه مسیر مختلف انجام داد: یک مسیر کوتاه که به ویژه جنگل کاج را تحت تأثیر قرار می‌دهد، یک مسیر میانی که شامل همه محیط‌ها به جز منطقه آب شور مرطوب و یک مسیر طولانی‌تر است. ، که شامل دومی نیز می شود. پوشش گیاهی ماسه ها در نزدیکی دریا، پوشش گیاهی معمولی ماسه‌های شل از گونه‌های پیشگام بسیار سازگار، مانند راداسترلو (Cakile marittima)، کالکاتروپولا (Xantium italicum) و هدر (Eryngium maritimum) تشکیل شده است. در اولین تپه‌های شنی، که هنوز ناپایدار هستند، فلور با عناصری مانند bunting (Cyperus Kalli)، علف هرز ساحلی (Agropyron junceum) و vilucchio دریایی (Calystegia soldanella) شروع به غنی‌سازی می‌کند. در بالای این تپه‌ها، توده‌های ضخیم اسپارتو خاردار (Ammophila littoralis) غالب است که مانعی در برابر باد می‌شود و تجمع شن و ماسه را تعیین می‌کند که به توسعه خود تپه‌ها کمک می‌کند. در کمربند تپه شنی عقب، بسته به درجه تثبیت به دست آمده در پویایی توسعه تپه ها، می توان ویژگی های پوشش گیاهی مختلفی را مشاهده کرد. بنابراین گیاهانی مانند پالئو (Vulpia membranacea) یا بیوه ساحلی (Scabiosa argentea) وجود دارد. لکه دار کردن در مناطق عقب مانده تر، پوشش گیاهی بوته ای با درخت عرعر (Juniperus communis) و هیلوور (Phillyrea sp.) ایجاد شده است که مقدمه ای برای بوته ای بوته مانند مدیترانه ای است. تالاب های آب شیرین در جایی که سطح ایستابی پدیدار می شود، در فرورفتگی های زیر غشایی، پوشش گیاهی با گونه های رطوبت دوست از جمله استخوان ها (Typha sp.)، جگر (Cladium mariscus) و نی (Phragmites australis) غنی می شود. جنگل کاج جنگل کاج پشت سر که از کاج دریایی (Pinus pinaster) و کاج سنگی (Pinus pinea) تشکیل شده است، حاصل احیای جنگل‌های انجام شده بین دهه‌های 40 و 50 است و به طور خود به خود زیر درختان را با عناصر کمیاب مانند ارکیده‌های جنس Cephalantera غنی کرده است. ، افریس و ارکیس. همچنین وجود بلوط هولم (Quercus ilex) که شاهد تمایل خود به خود به تشکیل چوبی از نوع مدیترانه ای است، قابل توجه است. در کمربند غربی منطقه ای غنی از نارون (Ulmus minor) مشاهده می شود که نشان دهنده یک محیط طبیعی مساعد برای تشکیل یک چوب ساده است. تالاب های آب شور از سال 1992 یک مسیر مجهز از طریق محیط های شور در کنار تالاب Caleri ایجاد شده است. برنامه سفر شامل بخش اول با عبور از محیطی مشرف به سواحل شنی، جزایر جدولی مشخص تالاب، طبیعت رسی و پوشیده از پوشش گیاهی انبوه هالوفیتی است که توسط گیاهان چند ساله مقاوم به شوری شدید خاک تشکیل شده است. مسیر روی شوره‌زار پیچ می‌خورد و از طریق پیاده‌روهای ویژه می‌توان به راحتی از کانال‌هایی عبور کرد که در پایین آن‌ها در صورت کدر نبودن آب، می‌توان جانوران کف دریا (خرچنگ‌ها، نوجوانان و غیره)، گیاهان غوطه‌ور را مشاهده کرد. Zostera noltii) و جلبک ها (Ulva، Enteromorpha و غیره). در لبه سواحل شنی یا نزدیک خاک "سالینا"، پوشش گیاهی هالوفیتی فصلی، متشکل از Salicornia veneta، Suaeda marittima و Salsola Soda توسعه می یابد. در برخی از بخش ها نیز برخی مناطق حاشیه ای وجود دارد که توسط Spartina maritima تثبیت شده اند. پس از عبور از باتلاق نمک، "مسیر هالوفیل" در امتداد تپه های شنی به سمت جنوب شرقی خاتمه می یابد. در اینجا پوشش گیاهی هالوفیتیک با تپه‌های معمولی‌تر مخلوط می‌شود، خاک‌ها کمتر شور و سست‌تر هستند و رشد مناسبی از Juncus maritimus، Inula crithmiodes و سایر گونه‌های معمولی وجود دارد.