دو برج در ورودی‌های مربوطه و دایره‌ای از دیوارها برای قرن‌ها از زیبایی قرون وسطایی کوردووادو محافظت کرده‌اند، روستای فریولی که دارای گنجینه‌های واقعاً کمیاب در چنین شهر کوچکی است، که در نزدیکی رودخانه تاگلیامنتو شکل گرفته است، جایی که رومی‌ها یک کاستروم را برپا کردند. در امتداد خیابان جولیا آگوستا. در شمال دهکده، پناهگاه مدونا دل گرازیه، جواهری از هنر باروک وجود دارد، در حالی که در جنوب، «کلیسای جامع باستانی S.Andrea» به سبک رومانسک وجود دارد. منطقه مستحکم کنونی کوردووادو، معروف به قلعه، نتیجه تغییرات و طبقه بندی هایی است که در طول زمان، به ویژه بین قرن های 17 و 19 رخ داده است. اسقف های کونکوردیا آن را در حدود قرن 11-12 مستحکم کردند و آن را به مهم ترین قلعه در دشت، مقر قدرت های متعدد مدنی، نظامی و کلیسایی تبدیل کردند. تا قرن پانزدهم به طور کامل فعال بود. در اواخر قرون وسطی، دایره بیرونی دیوارها، با خاکریز، خندق و دو برج که هنوز هم وجود دارد، فضای داخلی متشکل از قلعه اسقف را محصور می کرد که به نوبه خود مجهز به دیوارها و خندق با پل متحرک، نگهبان و سایر ساختمان ها بود. در کنار آن روستا ایستاده بود. در مقابل قلعه، در قرون وسطی یک ردیف از ساختمان ها به وجود آمد که به عنوان خانه کارکنان و دفاتر خدمات (کاپیتان و مهماندار) استفاده می شد. از اواخر قرون وسطی و توسعه مدرن آنها، دو اقامتگاه نجیب، معروف به Palazzo Bozza-Marrubini، نزدیک به دروازه ساعت، و Palazzo Agricola (در جنوب‌تر) شناسایی شدند. ظاهر این دو خانه مربوط به دوره رنسانس است، با طاق‌های بزرگی که دسترسی به طبقه همکف را متمایز می‌کند و ردیف‌هایی از بازشوها، از جمله پنجره‌های بزرگ سه‌میلیون‌دار. قسمت عقب مشرف به پارک ها و باغ ها است. در داخل دایره دیواری، همچنین Palazzo Freschi Piccolomini (1669-1704) وجود دارد که قبلاً Attimis نامیده می شد، ساختاری باشکوه از خطوط رنسانس، با سه طبقه با یک درگاه ورودی بزرگ، احاطه شده توسط فضای سبز پارکی چند صد ساله. در نزدیکی، نزدیک دروازه شمالی، کلیسای سن جیرولامو (قرن چهاردهم) قرار دارد. از دو برج دروازه، برج جنوبی، پوستر، برج شمالی، که به عنوان ساعت نیز شناخته می شود، پله ها و راهروهای چوبی داخل آن را حفظ کرده است.