شراب آلمانی مترادف با ریزلینگ است. شیرین، میوه‌ای است و ظاهراً برای نوشیدن در یک روز آفتابی یا واقعاً در تمام روز طراحی شده است. اما در حالی که Riesling ممکن است ستاره مناطق موزل و راینگاو آلمان باشد، به سختی در فرانکونیا شناخته شده است. در عوض، وینوی انتخابی سیلونر (مورد علاقه محلی)، باکوس (معروف به "شراب برای زنان")، یا هیبرید ریزلینگ-مادلین رویال، مولر-تورگائو است - شراب هایی به قدری محلی عالی که کشتی امضاکننده فرانکونیا، Bocksbeutel، عملاً در خارج از منطقه دیده نمی شود، چه رسد به اینکه در سراسر جهان. شراب های سفید تقریباً در 80 درصد از انگورهای کاشته شده بر چشم انداز غالب هستند. اما تعداد انگشت شماری از قرمزهای پرورش یافته منحصر به فرد فرانکونی هستند. یک روتلینگ معمولی، اجرای فرانکونی رز است که در آن باغ‌داران انگور قرمز می‌کارند اما با آن‌ها به‌گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی سفید هستند و شراب سفید عمیقاً معطری به دست می‌آیند که اتفاقاً سرخ می‌شود. Domina، رایج‌ترین رنگ قرمز، در مقایسه با هر چیز دیگری در فرانسه، بی‌ظرافت و تصفیه‌نشده است، اما چیزی که شراب فاقد عظمت است، طعم آن را با بدنی تیره، پر و سرشار از تانن جبران می‌کند. نکته شما هر چه باشد، فقط بدانید که فرانسوی ها شراب خود را به سه روش طبقه بندی می کنند: جدید، کلاسیک، و "بزرگ"، که شراب های جدید برای نوشیدن روزانه هستند (چیزی مانند باکوس تابستانی برای رفع تشنگی در حالی که مثلاً با دوستان صحبت می کنند. پل سنگی قدیمی و گوش دادن به جلدهای اد شیران که به زبان آلمانی خوانده می شود). شراب‌های کلاسیک میز شام را در بر می‌گیرند - یک سیلوانر ظریف که برای تولد می‌خرید یا آن مولر-تورگائو که برای تولدتان خریده‌اید و در حین تماشای بازی تاج و تخت به‌خاطر گناه از آب درآمده‌اید - و شراب‌های "بزرگ" یکبار مصرف شما هستند. یک عمر، من خیلی می ترسم این نوع بطری را باز کنم: پیکاسوی شراب ها، ظاهری-اما دست نزن. وورزبورگ پایتخت کشور شراب منطقه است. ممکن است بورگوندی یا توسکانی نباشد - مسلماً از نظر صدایی که حتی برای تلفظ این نام لازم نیست - اما صدها نفری که در کنار چاله آبی محبوب Alte Mainmühle Alte Mainmühle هستند اهمیتی نمی‌دهند. شراب در اینجا به روش آلمانی ریخته می شود، به این معنی که مانند آبجو، از لیوان سرریز می شود و در نهایت روی بالای سفید شما می ریزد.