ویکوپیسانو یک روستای کوچک قرون وسطایی در امتداد سواحل رودخانه ارنو است. در قرون وسطی روستای ویکوپیسانو به دلیل موقعیت استراتژیک خود بین پیزا و لوکا و فلورانس به شدت مورد مناقشه قرار گرفت: این فلورانس بود که پس از یک محاصره طولانی در سال 1406 جوانه زد. بر خلاف دیگر روستاها با خاک یکسان به زمین و با قلعه برچیده, در اینجا تصمیم گرفته شد به روز رسانی مجتمع غنی شده. این پروژه به معمار فیلیپو برونلسکی سپرده شد که در سال 1440 روکا نووا را برپا کرد و دیوارها را ارتقا داد. این کارها اهمیت جدیدی به ویکوپیسانو داد که به مقر نایب السلطنه والدارنو سفلی تبدیل شد. روکا دل برونلسکی, پالازو پرتوریو, 13 خانه های برج قرون وسطی امروز نشان دهنده پیشنهاد غنی تاریخی-هنری از این جواهر از مونت پیسانو, که همچنین یک نقطه شروع به کشف کلیساها مشتق از زبان لاتین, مانند پایو سانتا ماریا, که حفظ یک چرخه قرن سیزدهم از نقاشی های دیواری و گروه های چوبی از رسوب از صلیب, پایو دی ساناک تاریخ بلکه رفاه. در مجاورت ویکوپیسانو حمام حرارتی اولیوتو وجود دارد که مترادف با" اب سلامتی" است که در قرون وسطی به دلیل طعم بی تردید شناخته شده است و با جوشش میکرو مشخص می شود. ویکوپیسانو همچنین بخشی از جاده نفتی مونتی پیسانی است. ثروت باغ های زیتون امکان تولید روغن زیتون با کیفیت را فراهم می کند و نام روغن زیتون"توسکانو" را کسب کرده است. علاوه بر روغن زیتون, ویکوپیسانو در گذشته برای سرامیک شناخته شده بود, یک سنت از ساخت به لطف برخی از کارگاه های که کار قرمز مایل به قهوهای زنده نگه داشته (به نام "موتا" از نام خاک رس خام).