اگرچه اکتشافات باستان‌شناسی متعدد شواهدی از سکونتگاه‌های ویلانوان و رومی باستانی به ما داده است، اما «زندگی» واقعی برای Castel San Pietro Terme هشتصد سال پیش، در سال 1199، پس از نبرد لگنانو آغاز شد. بولونیا در واقع برای دفاع از صلح و خودمختاری خود دستور داد که قلعه های مستحکمی در نقاط مختلف قلمرو ساخته شود. در میان این موارد، به ویژه از نظر موقعیت جغرافیایی و رویدادهای تاریخی که آن را به عنوان قهرمان اصلی می دیدند، دقیقاً Castel San Pietro Terme بود. روی کاسرو هنوز هم می‌توانیم بخوانیم که شهردار بولونیا "دستور داد که این قلعه در حومه بولونیا برای حفظ صلح ساخته شود". اما مقدر بود که صلح فقط یک امید برای کاستلان ها باقی بماند. جنگ‌ها، اشغال‌ها و ویرانی‌ها مشخصه قلعه سن پیترو ترمه از اولین سال‌های تأسیس آن است که دوره‌ای از آرامش را تنها در قرن چهاردهم داشت، زمانی که دو بار، در سال‌های 1306 و 1338، مقر دانشگاه بود، همانطور که بولونیا بود. توسط تکفیر پاپ ممنوع شد. در سال 1410 Castel San Pietro Terme به عنوان پناهگاهی برای فرار از طاعون که در بولونیا موج می زد توسط ضد پاپ جیووانی XXIII انتخاب شد. چهار سال بعد، براچیو دا مونتون شهر را اشغال کرد و جلوتر رفت. در سال 1421 شرکت توسط آنجلو دلا پرگولا تجدید شد. در 1501 Castel San Pietro Terme توسط Cesare Borgia اخراج شد. در سال 1505 توسط نیروهای پاپ ژولیوس دوم از آن عبور کردند. چند سال بعد توسط ارتش کارلو بوربون که به سمت رم حرکت کرده بود ویران شد. عبور سربازان نیز در سراسر قرن هفدهم ادامه یافت و شرایط اقتصادی شهر که اکنون فرسوده شده بود را به طور فزاینده ای بحرانی کرد. بدین ترتیب دوره انقلاب فرانسه فرا رسید. در 22 ژوئن 1796، درخت آزادی در میدان Castel San Pietro Terme بلند شد. فرانسوی ها و آلمانی ها در طوفان پیروزی ها و شکست ها به خشم خود ادامه دادند. در Risorgimento، Castel San Pietro Terme کمک پرشور به آرمان استقلال ایتالیا کرد. در طول آخرین وقایع جنگ، Castel San Pietro Terme، که در اقامت طولانی مدت در خط گوتیک شرکت داشت، در اثر خشم سربازان آلمانی نیمه ویران شد و با بهای خون بالا به مبارزه مقاومت کمک کرد. Castel San Pietro Terme در دامنه آپنین توسکانی-امیلیان واقع شده است و به همین دلیل قلمرو آن در هم آمیخته است: از یک طرف وسعت مزارع کشت شده که تا آنجا که چشم کار می کند گسترش یافته است، از طرف دیگر مناطق ملایم و جنگلی. تپه‌ها جایگزین صلب‌ترین خندق‌ها می‌شوند که مناظر منحصربه‌فردی را ارائه می‌دهند که مورد استقبال دوچرخه‌سواران و موتورسوارانی است که در امتداد جاده‌های پرپیچ‌وخم و دل‌انگیز آن سفر می‌کنند، عمدتاً سفالی. دره سیلارو، نهری که از توسکانی سرچشمه می گیرد، از امیلیا می گذرد، کاستل سن پیترو ترمه را تغذیه می کند و به رود راین می ریزد و نماهایی واقعاً نفس گیر از خندق ها را ارائه می دهد. از قبل در سال 1337 شناخته شده بود، اولین تاسیسات حرارتی واقعی Castel San Pietro سپس "dell'Emilia" در سال 1870 ساخته شد. این یک موسسه بزرگ، مدرن و تا حدودی پیشرفته برای آن زمان بود. حوادث جنگ جهانی دوم آن را با خاک یکسان کرد و ساخت کنونی آن به بازسازی سال 1955 برمی گردد. Terme di Castel San Pietro از آب های گوگردی و سالسوبروموئیدی برای درمان بیماری های تنفسی، استخوانی و عروقی استفاده می کند. در داخل پارک وسیع یک چشمه گوگرد باستانی وجود دارد که به روی عموم باز است.