کلیسای, اختصاص داده شده به اسقف میلان, یک نمونه با شکوه از معماری مشتق از زبان لاتین لومبارد است.بین سالهای 379 تا 386 به دستور خود اسقف امبروز ساخته شده است که این شهید مقدس را به شهدای مقدس دفن شده اختصاص داده است (یعنی شهدای مقدس ساتیر, ویتوره, نابور, ویتاله, فلیس, والریا, جرواسیو و پروتازیو). نام کلیسا "سنت امبروز" در مرگ اسقف بنیانگذار شد. کارهای بزرگ سازی مهم توسط اسقف انجیلبرت دوم راه اندازی شد, در حالی که در ثانیه تیبوریم ساخته شد. قبل از کلیسای چهار رواق بزرگ وجود دارد که در داخل شما دید روشنی از نمای بزرگ شیروانی و دو برج ناقوس به نام "دی موناچی" و "دی کانونیچی"دارید. فضای داخلی دارای یک طرح باسیلیکا است که یک سرپرستی بزرگ در بالای راهروهای کناری قرار دارد. در پیرچشمی, زیر تیبوریوم هشت ضلعی, است که محراب طلایی معروف وجود دارد, توسط مجیستر فابر وولوینو, تحت پوشش سیبوریوم از اولین سکولو اپس است در دو سطح: در یکی از پایین, پایین تر از شبستان, است دخمه با اجساد پرستاران امبروز وجود دارد, جرواسیو و پروتازیو و, در سطح بالایی, اصطبل چوبی از گروه کر وجود دارد (و). در سمت چپ کوادریپورتیکو, سرانجام, است ستون به اصطلاح از شیطان وجود دارد, به اصطلاح به دلیل افسانه است که شیطان, در طول مبارزه با سانتامبروجیو, شاخ خود گیر: در واقع دو سوراخ در کنار هم وجود دارد. بدیهی است که یک چیز افسانه است, یکی دیگر از داستان: دو سوراخ صندلی از یک دروازه شد.