نمای بیرونی که با سنگ خاکستری پوشانده شده است چیز خاصی ندارد. اما به محض ورود بلافاصله می فهمید که چرا این کلیسای سیستین میلان نامیده شده است. در اینجا در واقع است مقدار قابل توجه از نقاشی های دیواری وجود دارد, در چند کلیساهای دیگر در ایتالیا. دکوراسیون نقاشی دیواری تحمیل, ساخته شده است که معبد معروف, در قرن شانزدهم توسط نویسندگان از مدرسه لوناردو داوینچی شروع شد. این کمیسیون به هنرمندی سپرده شد که بیشتر مورد استقبال اشراف میلانی زمان برناردینو لوینی قرار گرفت. کلیسا, ساخته شده در داخل مهم صومعه نوعی کنیاک مقوی بزرگ, کار جیان جاکومو دولسبونو است. این بنا در سال 1503 بر روی ویرانه های یک کلیسای باستانی ضمیمه صومعه ساخته شد که در سال 1799 تخریب شد. نما با سنگ خاکستری پوشانده شده و در تضاد با دکوراسیون داخلی غنی از طلا و نقاشی های دیواری است. فضای داخلی توسط یک پارتیشن به دو اتاق با اندازه مساوی تقسیم می شود: یکی به عنوان یک کلیسای عمومی و دیگری به عنوان گروه کر راهبه ها. یک دکوراسیون تصویری غنی ساختار معماری مفصلی را کاملا پوشش می دهد: این ارگانیک ترین شهادت هفتاد سال مهم نقاشی در میلان از ده سال قرن شانزدهم تا پایان قرن است. در گروه کر نقاشی های برگگونون وجود دارد, در حالی که در کلیساهای کوچک هستند نقاشی های دیواری توسط لومازو و نقاشی های انتونیو کامپی وجود دارد. در سومین نمازخانه در سمت راست نقاشی های معروف برناردینو لوینی وجود دارد که توسط پسرانش اورلیو و جیوان پیرو لوینی تکمیل شده است. سیمون پترزانو وظیفه دکوراسیون نمای داخلی کلیسا را بر عهده دارد.