Абацтва Ветынген-Мере ...

Description

Абацтва Ветынген-Мерерау-гэта цыстэрцыянскае тэрытарыяльнае абацтва і кафедральны сабор на ўскраіне Брэгенца. Першы манастыр у Мерерау быў заснаваны святым Калумбанам, які пасля выгнання з Люксея пасяліўся тут каля 611 года і пабудаваў манастыр па ўзоры Люксея. Неўзабаве непадалёк быў заснаваны манастыр манашак. Пра гісторыю абодвух падстаў захавалася мала інфармацыі аж да 1079 года, калі манастыр быў рэфармаваны манахам Готфрыдам, пасланым абатам Вільгельмам з Хирзау, і было ўведзена правіла Святога Бенедыкта. У 1097-98 гадах абацтва было перабудавана графам Ульрыхам Брэгенцкім і зноў заселена манахамі з абацтва Петерсхаузен блізу Канстанца. На працягу 12-га і 13-га стагоддзяў абацтва набыло шмат зямельнай уласнасці; да сярэдзіны 16-га стагоддзя яно мела права заступніцтва шасцідзесяці пяці прыходах. Падчас Трыццацігадовай вайны абацтва пацярпела ад разбурэнняў, нанесеных шведамі, якія размясцілі тут салдат і прымусова спаганялі ўнёскі; яны таксама пазбавілі абацтва амаль усіх яго даходаў. Тым не менш, ён часта падаваў Бясплатны прытулак рэлігійным асобам, выгнаным з Германіі і Швейцарыі. Аднак да 18 стагоддзя ён аднавіўся і зноў быў у вельмі квітнеючым стане. У 1738 годзе царква была цалкам перабудавана, як і манастырскія пабудовы ў 1774-81 гадах. Секулярызацыя Існаванне Мерерау, як і іншых рэлігійных фондаў, апынулася пад пагрозай з - за нападаў імператара Язэпа II на манастыры. Аднак абату Бенедыкту ўдалося дамагчыся скасавання ўказа аб падаўленні, хоць ён ужо быў падпісаны. Аднак Прэсбургскі дагавор (1805) перадаў Форарльберг, а разам з ім і абацтва, Баварыі, якая ўжо секулярызавала свае ўласныя рэлігійныя дамы ў 1802-03 гадах. Баварскае дзяржава распусціў абацтва ў 1806 годзе. Манахі былі выселеныя, а каштоўная бібліятэка раскідана; частка яе была спаленая на месцы. Лясы і сельскагаспадарчыя ўгоддзі, якія належаць абацтву, былі адабраны дзяржавай. У лютым 1807 года царква была зачынена, а астатнія будынкі прададзеныя з аўкцыёну. У 1808-09 гадах царква была знесена, а матэрыялы выкарыстаны для будаўніцтва гавані Линдау. Веттинген-Мерерау Калі раён зноў перайшоў пад уладу Аўстрыі, ацалелыя манастырскія будынкі выкарыстоўваліся для розных мэтаў, пакуль у 1853 годзе яны не былі набытыя з дазволу імператара Франца Іосіфа I ў апошняга ўладальніка разам з некаторымі ўчасткамі зямлі, звязанымі з імі, настаяцелем цыстэрцыянскага абацтва Ветынген ў Швейцарыя, манастыр, які быў гвалтоўна зачынены кантонам Ааргау ў 1841 годзе і на працягу трынаццаці гадоў шукаў новы дом. 18 кастрычніка 1854 года было афіцыйна адкрыта цыстэрцыянскае абацтва Ветынген-Мерерау. У тым жа годзе была адкрыта манастырская школа. Манастырскія будынкі былі пашыраны, і ў 1859 годзе была пабудавана новая раманская царква; асабліва варта адзначыць помнік кардыналу Хергенрэтэру (памёр у 1890 годзе), які пахаваны там. У другой палове 19 стагоддзя Ветынген-Мерерау адыграў ключавую ролю ў адраджэнні цыстэрцыянскага ордэна. Ён быў членам спачатку швейцарскай Кангрэгацыі ордэна, затым Аўстрыйскай Кангрэгацыі. У 1888 годзе разам з абацтвам Марыенштат яно выйшла са складу аўстрыйскай Кангрэгацыі і разам з падначаленымі яму швейцарскімі жаночымі манастырамі ўтварыла кангрэгацыю Мерерау, якая адказвала за новыя паселішчы ў Сіцічы ў Славеніі і магіле ў Польшчы. У 1919 годзе Ветынген-Мерерау купіў паломніцкі Царква ў Бирнау і найбліжэйшы замак Маўрах, які па гэты дзень з'яўляецца кляштарам. У самым Мерерау Абшчына кіруе санаторыем і "калегіюмам Бернардзі", сярэдняй школай з пансіёнам. Рэкамендацыі: Вікіпедыя

View on map