یک بار شلیک سیگنال در بالای این تپه و سایر تپه های کنار ساحل سوزانده شد. اخرین شلیک های سیگنال در بالای تپه رصدخانه در طی خشم بزرگ (ایزوویا) در دهه 1700 سوزانده شد. راکی ریج همچنین بخشی از خط استحکامات طراحی شده توسط اگوستین ارنسو ارمرد (1710-1772) را تشکیل داد و همچنین شامل ویاپوری (سومنلینا) بود. در سالهای 1748-1750 یک قلعه کوچک در بالای تپه ساخته شد و به نام اولریکاسبورگ ("قلعه اولریکا") به نام ملکه اولریکا الونورا که قبل از کناره گیری از پرتاب شده به شوهرش فردریک فقط یک سال کامل (1719) حکومت کرد. اینجاست که منطقه اولانلینا (اولریکاسبورگ به زبان سویدنی) نام خود را می گیرد.این قلعه در طول جنگ فنلاند (1808-1809) برچیده شد و سنگ هایش برای کمک به بازسازی هلسینکی پس از شلیک بزرگ سال 1808 مورد استفاده قرار گرفت. وقتی یوهان البرخت ارنسترم (1762-1847) و کارل لودویگ انگل (1778-1840) در مورد طراحی مجدد هلسینکی تصمیم گرفتند, نتوانستند موقعیت برجسته تپه قلعه سابق را متوجه شوند. در نقشه شهر سال 1812 خیابان اصلی (یونونینکاتو) را ترسیم کردند که از بالای تپه به سمت شمال امتداد دارد. انگل حتی با ایده ساخت کاخ شاهنشاهی در بالای تپه بازی کرد. با این حال, پس از پایتخت سابق تورکو توسط حریق در نابود شد 1827, یک محل جدید برای فرهنگستان سلطنتی مورد نیاز بود (در حال حاضر دانشگاه هلسینکی) و یک رصدخانه جدید در بالای تپه در دهه 1830 ساخته شد. به تدریج تپه در میان مردم محلی به عنوان رصدخانه شناخته شد ("رصدخانه هیل"), و نام فنلاندی "تری تیتیتورنینوری" (یا "ارمتیتورنینم ارمکی" همانطور که بیشتر شناخته می شود) در اوایل دهه 1900 تاسیس شد. رصدخانه هیل در اصل یک رخنمون بایر از سنگ بود و در دهه 1860 جنبشی شروع به انجام کاری در مورد این موضوع کرد. از معمار مشهور باغ کنوت فورسبرگ (1827-1875) دعوت شد تا راه حلی پیدا کند. در همان زمان فورسبرگ پارک کایزانیمی را طراحی کرد. طبق طراحی فورسبرگ قرار بود دامنه های تپه تراس بندی شود تا جلوه ای مشرف به ویلاهای جنوب ایجاد شود. این قسمت از طراحی در سال 1868 به عنوان بخشی از یک پروژه ساختمانی عمومی برای تهیه کار در طول سال قحطی تحقق یافت. خاک توسط اسب و گاری وارد شد تا سنگ برهنه را بپوشاند. پروژه ساخت و ساز با جذب سرمایه و عواید حاصل از فروش الکل تامین می شد. در سال 1889 این شهر که به سرعت در حال رشد است سوانته اولسون (1856-1941) را از سویدن استخدام کرد تا اولین باغبان معمولی شهر خود باشد. اولسون با تکمیل طراحی پارک رصدخانه هیل شروع به کار کرد. برنامه های خود را در مدل المانی از یک پارک شهرستان با مسیرهای پیچ در پیچ شد, چمن بزرگ و منظم, زمین تراس و دقیقا گذاشته ترتیبات درختان و درختچه. پارک حاصل با اشتیاق پذیرفته شد. در راهنماهای سفر و توضیحات محلی به دلیل چشم اندازهای باشکوه ذکر شده است و اغلب نقاشی و عکس گرفته می شود. حتی به عنوان دستاورد تاجگذاری سوانته اولسون توصیف شد. هنگامی که فرهنگستان سلطنتی از تورکو به هلسینکی به دستور تزار نیکلاس اول نقل مکان کرد (1796-1855), وزارت نجوم نیز به پایتخت جدید نقل مکان کرد. استاد نجوم اف جی دبلیو ارگلندر (1799-1875) مکان مناسبی برای رصدخانه جدید در بالای اولریکاسبورگ پیدا کرد. این رصدخانه توسط کارل لودویگ انگل به همراه پروفسور ارگلندر طراحی شده و در سال 1834 تکمیل شد این تپه پس از ساخت رصدخانه جدید در سال 1830 در بین مردم محلی به عنوان رصدخانه شناخته شد. در این زمان یک مرکز پیشرفته را نشان می داد و به عنوان الگویی برای بسیاری از رصدخانه های دیگر در اروپا عمل می کرد. خوشبختانه تمام کتابها و تجهیزات دانشکده از حریق بزرگ تورکو نجات یافتند و با خیال راحت به هلسینکی منتقل شدند. در سال 1890 یک برج برای رفرکتور دوتایی (تلسکوپ عکاسی) در باغ رصدخانه تکمیل شد. این برج زیبا توسط معمار گوستاف نیسترم (1856-1917) طراحی شده است و به عنوان محرکی برای ایجاد یک پارک عمومی در اطراف رصدخانه عمل می کند. چشمگیرترین بنای یادبود پارک کشتی شکسته شده توسط رابرت استیگل (1852-1907) است. این مجسمه یک خانواده کشتی شکسته را به تصویر می کشد اما از لحظه رونمایی در 18 نوامبر 1898 از نظر سیاسی نیز تفسیر شد. فنلاند در زمان تحت ستم روسیه رنج می برد, و این واقعیت است که این بنای یادبود رو به دریا نیست اما غرب نمادین به عنوان یک فریاد برای کمک تفسیر شد. این مجسمه اولین بنای عمومی در هلسینکی بود که یادبودی برای یک فرد یا رویداد خاص نبود. خود استیگل ادعا کرد که صرفا علاقه مند به کاوش در پویایی مجسمه سازی موضوع است. او به عنوان یک بنای یادبود عمومی به شهر پیشنهاد داد و کمیته ای تصمیم گرفت همانطور که خود استیگل درخواست کرده بود در پارک رصدخانه هیل قرار دهد. در سال 1925 فروشنده هنر جی ارمستا استنمن (1888-1947) یک مجسمه مرمر زیبا با عنوان اهدا کرد وادر توسط وارمین. متاسفانه این کار از خرابکاری رنج می برد و برای کارهای حفاظتی برداشته شد. در سال 1994 در کتابخانه ریخاردینکاتو قرار گرفت. بر 21 خرداد 2008, روز هلسینکی, یک مجسمه گرانیت قرمز جدید توسط برکه قرار داده شد, نیم تنه توسط مارجو لاهتینن. در حال حرکت ترین بنای تاریخی در پارک دست التماس برای رحمت است, یک بنای یادبود به پناهندگان یهودی توسط رافیل واردی (1928–) و نیلز هاوکلند (1957–) که در پرده برداری شد 2000. فنلاند در طول جنگ جهانی دوم هشت پناهنده یهودی را به انگلیسی ها از جمله کودکان تسلیم کرد. در 6 نوامبر 1942 پناهندگان از هلسینکی به تالین و در نهایت به اردوگاه کار اجباری در اوشویتز منتقل شدند. فقط یکی از هشت نفر شناخته شده است که زنده مانده است. این بنای یادبود در نزدیکی محل قایقرانی هوهنه ارن قرار داشت. این بنای تاریخی سرشار از نمادگرایی یهودی است و شامل یک تخته گرانیت سبک یل ارمما به طول دو متر و یک ارتفاع با یک پلاک برنز است که در برابر دال قرار دارد. دست های بلند شده که التماس رحمت می کنند با تسکین زیاد روی پلاک به تصویر کشیده شده اند. در طرف دیگر دال یک صفحه فولادی ضد زنگ منعکس کننده وجود دارد. نام پناهندگان و توضیح سرنوشت خود را بر روی این بنای تاریخی در فنلاندی محاط, کرون و عبری. این بنای یادبود با سنگفرش به شکل دست احاطه شده است و نمادی از نحوه نگهداری حافظه قربانیان است. پارک رصدخانه هیل به دلیل طیف گسترده ای از گیاهان جالب شناخته شده است. اگر چه انواع گیاهان تا حدودی در طول دهه کاهش, پارک هنوز هم فوق العاده غنی در زندگی گیاهی. تقریبا صد گونه درخت و درختچه در پارک و همچنین بسیاری از گیاهان چند ساله رشد می کنند. این پارک توسط یاس بنفش مجارستانی (سرینگا جوسیکایا), نارون اردوگاه, صنوبر, اوکس, زالزالک (کراتاگوس), پیچ امین الدوله (لونیسرا), ساختگی نارنجی (فیلادلفوس) و گل رز درختچه. در گوشه شمال شرقی پارک یک گروه باشکوه از ده درخت خرچنگ قدیمی قرار دارد. غول تکیه ارگ ارگ توس (بتولا 'دالکارلیکا'), قابل توجه ترین از همه درختان در پارک, متاسفانه تا به حال به دلیل پوسیدگی برداشته شود, اما دو ارگ جدید ارگ ارگ توس در این نزدیکی هست کاشته شده است. یکی از چشمگیرترین درختان پارک صنوبر برلین است (پوپولوس برولیننسیس) نه به دلیل نادر بودن بلکه به دلیل اندازه عظیم. دور تنه دوتایی 5.5 متر و ارتفاع 30 متر (در سال 2012) است. این درخت را می توان در نزدیکی رصدخانه یافت و به عنوان یک نقطه عطف عمل می کند که از دور دیده می شود. متاسفانه درخت در وضعیت نسبتا بدی قرار دارد. در میان درختان برگریز نادر یک است لیندن کریمه (تیلیا ایکس یوکلورا) و حتی نادرتر خاکستر هارلکین (فراکسینوس پنسیلوانیکا 'واریگاتا') در گوشه جنوب غربی پارک. این در حال حاضر تنها خاکستر نوعی سگ کوچک خالدار در هلسینکی و احتمالا تمام فنلاند پس از نمونه در دانشگاه باغ گیاه شناسی هلسینکی به حال به قطع می شود. درختان سوزنی برگ در پارک رصدخانه هیل در درجه اول در گوشه شمال غربی رشد می کنند و شامل می شوند داگلاس دپو, درختان کاج و کاج سوییس. یک درخت گیلاس یوشینو (هرس ye یدونسیس) در کنار جاده تا رصدخانه کاشته شده است و تنها درخت موی دوشیزه (جینکو بیلوبا) در مرکز شهر را می توان در کنار دیوارهای رصدخانه در حال رشد یافت. درخت دوشیزه یک گونه درختی باستانی است, یک فسیل زنده و بدون بستگان نزدیک زندگی. فسیل های این درخت با قدمت بیش از 200 میلیون سال یافت شده است. نمونه های زیادی را می توان در سراسر خلیج فنلاند در تالین یافت. ماگنولیا و درختان گیلاس مختلف بین سالهای 2007 و 2009 برای اهداف تجربی کاشته شدند. بسیاری از بوته های گلدار را می توان در پارک از جمله طیف گسترده ای از یاس بنفش یافت. برخی از گلهای رز بوته ای قدیمی نیز حفظ شده اند.